EvergreyAlbum

Evergrey is al twee jaar flink in beweging. In 2006 vond de band het welletjes waar het de obligate progrock-opsmuk betreft en ging back to basics met het verrassende, doch ietwat teleurstellende “Monday Morning Apocalypse”. Dit album werd voor de verandering niet door de band zelf geproduceerd maar door Sanken Sandquist en Stefan Glaumann. Blijkbaar was dit leuk maar na een keer ook wel weer genoeg, want op “Torn” heeft Tom Englund de productie weer in eigen hand genomen, hoewel deze keer in samenwerking met drummer Jonas Ekdahl. Verder kent (tijdelijk) bassist Fredrik Larsson (2007, opvolger van Michael Håkansson (1999-2006)) inmiddels alweer een opvolger in de persoon van Jari Kainulainen, ex Stratovarius. Tenslotte heeft men label InsideOut Music, waar men sinds het album “In Search Of Truth” onder contract stond, ingeruild voor Steamhammer/SPV. Het nieuwe contract behelst ook de gehele back catalogue dus re-issues zijn waarschijnlijk al in de maak.

Het moet gezegd, de veranderingen hebben hun vruchten afgeworpen want “Torn” klinkt fris en geïnspireerd. Gebleven is natuurlijk de kenmerkende donkere sound, maar waar men op “Monday Morning Apocalypse” nog zoekende was naar een nieuw geluid heeft men dit hier -juist door de ervaringen met dit vorige album- overduidelijk gevonden. De elf tracks vormen een coherent geheel en in geen enkele compositie is een spoortje twijfel waarneembaar. Dit is hoe Evergrey wil klinken!

“Torn” is enorm gitaar- en songgericht. De stemmige toetsen van  Rikard Zander staan bij het huidige Evergrey wat meer naar achteren in de mix en zorgen vooral voor het atmosferische karakter van dit album. Men speelt zó compact dat gedurende de eerste helft van de cd eigenlijk niet eens meer zozeer sprake is van progressieve, maar eerder technische metal (but what’s in a name?) En technisch is het zeker want de sterke riffs vliegen je om de oren.

Al bij Broken Wings valt op dat men ernaar streeft sterke, lekker in het gehoor liggende songs te schrijven. Dit wordt bevestigd door Soaked, voorzien van heerlijk melodieus gitaarwerk en een catchy refrein, wat ik, mits in de juiste vorm gegoten, graag mag horen. Fear toont een subtiel prograndje met een herkenbare riff en een melancholieke sfeer terwijl When Kingdoms Fall eerder naar melodieuze hardrock neigt. Door de mooie donkere toetsen voel je zelfs in huis de nevel en mist optrekken; de zomer is definitief voorbij…

Als we bij In Confidance zijn aanbeland doen we een stapje terug naar wat ouder werk ten tijde van “Recreation Day” wat prettig aanvoelt. De band valt niet in herhaling maar weet dit vertrouwde geluid te vertalen naar het actuele werk wat een compliment waard is. Op Fail horen we een ‘ouderwets’ lekker gitaar/toetsenduel waarmee men even ruimte gunt aan een zijstapje. Numb is loodzwaar en inktzwart: So have you ever felt like I feel, a wound that never got a chance to heal, now have you ever been through what I’ve been through? Still breathing, still breathing… Ook hier graag uw aandacht voor het spetterende gitaarwerk.

Titelsong Torn heeft met z’n soepele riff en ingetogen refrein wellicht zelfs wat hitpotentie (en dat bedoel ik positief ;-) en valt al snel op tussen de andere nummers. Wat mij betreft dé uitschieter van de laatste jaren. Dit geeft mij bijzonder veel vertrouwen voor de toekomst van Evergrey. Het nummer Still Walk Alone en These Scars (met een korte maar dankbare bijdrage van mevrouw Englund) wil ik niet onvermeld laten en zal ook de fans van het eerste uur tevreden stellen. Voor zover nodig want ook deze fans zullen geen moeite hebben met de overige songs.

Evergrey levert met “Torn” een juweel van een album af, waarschijnlijk het beste tot nu toe. Net als de meeste écht goede bands verstaat men anno 2008 de kunst van het weglaten zonder aan kracht in te boeten. Het artwork is van een zeldzame schoonheid en rechtvaardigt nog eens extra de aanschaf van de cd boven een download. De stuk voor stuk ijzersterke, technisch hoogstaande composities, voorzien van een warme, volle, droge productie drijven als een donkere wolk over de luisteraar heen. Voor Evergrey zelf schijnt achter deze wolk het zonnetje volop, want op deze koers kan men voorlopig nog een tijdje doorvaren en de kans dat men eindelijk bij de absolute top aanhaakt is naar mijn mening fors.

Govert Krul