ExiviousAlbum

Een meer dan behoorlijke line-up, dat kan je stellen bij deze formatie. Als je muzikanten van Cynic en een lid van de alom bejubelde band Textures in je gelederen hebt, mag je wat verwachten. Het ontstaan van deze band gaat terug naar 1997, al is er tot aan dit moment slechts een demo afgeleverd. De heren hebben dit werkstuk in eigen beheer geproduceerd, dat slechts in een duizend stuks genummerde limited edition op de markt is gezet.

Na een eerste luisterbeurt moest ik eerst goed nadenken of ik wel de juiste recensent ben om dit album te bespreken. De psychedelisch-achtige gitaren zorgen namelijk voor de nodige virtuositeit en een experimenteel geluid, dat je niet gelijk verovert. En overdreven virtuositeit en mijn persoontje, dat gaat vaak niet goed samen.

Dit album is niet gebaat bij een vluchtige bestudering, dat is duidelijk. Daarvoor is de muziek te complex. Toch valt na een aantal keren luisteren alles op zijn plaats. De structuren worden eenvoudiger en herkenbaar, maar overeind blijft de conclusie dat deze heren behoorlijk “Jazz minded” zijn. Ook mogen we een goede productie aanhoren, dat wil nog wel eens anders zijn bij albums geproduceerd in eigen beheer.

Hoe dan ook, je kan weinig negatiefs over deze cd melden. Wat gelijk opvalt wanneer je het album luistert is de professionaliteit, het improvisatievermogen en de deskundigheid van de muzikanten. Veel ritme en tempowisselingen houden de composities spannend, waardoor je in sneltreinvaart door de tracks heen raast. De gitaristen zorgen met hun bovengemiddelde talent voor variëteit en diversiteit.

Bijzonder aantrekkelijk en verslavend is het uitstekende basspel van Robin Zielhorst. Vooral zijn soms fretloze basspel is slepend, dreigend en het klinkt lekker “vet”. Dit is onder andere goed te horen op Time And Its Changes, maar ook op alle andere tracks is Zielhorst duidelijk aanwezig in de productie, al speelt hij in dienst van de muziek. Ook in All That Surrounds Pt1 laat Zielhorst zich verdienstelijk horen met zijn fretloze bas, aangevuld met mooie akoestische gitaren van de gitaristen Kruidenier en Nienhuis. Een track zonder overdreven virtuositeit, maar daardoor heerlijk verteerbaar.

In Embrace The Unknown speelt collega Cynic-gitarist Paul Masvidal een heerlijke solo en dat is gelijk een welkome aanvulling op de overige tracks. Ondanks dat zijn werk in de stijl van de muziek ligt klinkt het lekker verfrissend. An Elusive Need is een mooie afsluiting waarin de vier mannen laten horen dat ze goed op elkaar ingespeeld zijn. Prima nummer!

Doordat de jazzy sfeer behoorlijk aanwezig is en daarbij geen zanger wordt gebruikt, is de cd niet specifiek aan mij besteed. Ik weet nu al dat ik dit album niet vaak uit de kast zal trekken. Dat wil niet zeggen dat ik bijzonder onder de indruk ben van de vaardigheden van dit Nederlandse kwartet. We hebben te maken met een kwartet dat ver kan komen wanneer de ontwikkeling van deze band op deze voet verder gaat. Daarbij moet dus wel worden gezegd dat deze stijl niet bij iedereen zal aanslaan. Gedeeltelijk door het pure instrumentale aspect, maar ook door het specifieke jazz/fusion geluid. Sta je hiervoor open, of ben je zelfs liefhebber, dan is dit album een verplichte aanschaf.

Ruard Veltmaat