exo-X-xenoAlbum

Gitarist en zanger Craig Maher is de componist van exo-X-xeno. Billy Sherwood (basgitaar) speelt bij Yes, drummer Jay Schellen idem en toetsenman Patrick Moraz heeft een Yes-verleden. Ik ben heel benieuwd hoe hun album “Luminous Voyage” klinkt.

De instrumentale start met The Event Horizon is veelbelovend. Mooi toetsenwerk en vooral veel gitaarspel domineren dit sfeervolle werkje, waarbij de bas nadrukkelijk of de deur bonst. Waar de mosterd vandaan komt, maakt Vitruvian Man duidelijk. Maher heeft een hoge stem, waar heb ik dat meer gehoord? Een akoestisch gitaarstukje met Jon Anderson-imitatie ruikt erg naar, inderdaad Yes. And You And I komt in gedachten, later horen we vleugjes Toto.  Maher is een begenadigd gitarist, die wandelingen buiten de paadjes niet schuwt.

At The Water’s Edge is een akoestisch gitaarwerkje, waar Steve Howe (Mood for a Day) in doorklinkt. Maher is met zijn melodieuze gitaarspel en zang echt te baas, blijkt ook weer op Onward, Lover, en dan gaan de matige refreintjes met veel herhalingen in de nummers opvallen. Jay Schellen drumt, maar doet dit opvallend onopvallend, wat achteraan gezet in de mix.

Iets pittiger en licht tegendraads gaat Reaching For Beyond, het klinkt weer zo als Yes, dit. En best lekker, maar als Maher de titel tien keer zingt, haak ik even af. Moraz weet vrij subtiel toch ook een stempeltje op de muziek te drukken.

Into the Night heeft bij vlagen de intensiteit van Yes en Asia en het popperige van Toto. Maher produceert vervormde klanken en Moraz laat nu toch ook eens een solo los.
Live Life heeft een licht oosters tintje, de zangpartijen klinken ook weer wat popperig. Het mooiste is exo-X-xeno toch in de instrumentale stukken, zeker als Moraz ook lekker meepingelt.

De exo-X-xeno-mannen hebben een heerlijk schijfje met een slordige 35 minuten muziek gemaakt, met bepaalde invloeden…, maar van een ‘masterpiece’ zoals het promomateriaal ons wil doen geloven, is toch net geen sprake.