Waldemar Sorychta is in bepaalde kringen een grote naam, omdat hij als producent betrokken was bij alles van Lacuna Coil, bij Moonspell, Tiamat en The Gathering. Drie keer raden wat voor muziek Eyes Of Eden maakt. Niemand?
“Faith” is een bloedcommercieel product: goth-metal met een kekke, blonde zangeres en een groot aantal korte, zeer gemakkelijk in het gehoor liggende liedjes. Het rockt behoorlijk, daar zorgt drummer Lipstick (Ãk zeg niks!), die we ook kennen van HIM, wel voor. Maar de hele plaat draait om zangeres Huth, wiens overigens wat vlakke stem in de mix mijlen voor ligt op de rest van de muziek.
Compositorisch haalt Waldemar echter met een beetje goeie wil nét het niveau van K3, want dit is au fond heel simpele, wat kinderachtige muziek. Ace Of Bass goes gothic, za’k maar zeggen. Negen poginkjes om Within Temptation naar de kroon te steken maken nog geen goede plaat. Alleen afsluiter Not Human Kind steekt even boven dit suffe maaiveld uit. Hier krijgt de muziek zowaar wat lucht door een fraai akoestisch gitaartje en een drumcomputertje, maar waarom dit nummer tien minuten moet duren ontgaat me een beetje.
“Faith” is goedgemaakt, zonder een onvertogen noot. Maar evenals de zang van Huth is de plaat volslagen levenloos, wezenloos, emotieloos. Met de juiste marketing wordt dit een grote band, maar muzikaal stelt het geen zak voor.
Erik Groeneweg