F.D. ProjectAlbum

F.D. Project is in Nederland nog niet zo heel erg bekend. Misschien ken je Frank Dorittke (de man achter F.D. Project) dan wel al als bandlid van de Nederlandse formatie Morpheusz, waarin hij samenwerkt met Ron Boots en Eric/Harold van der Heijden. Indien niet, geachte proglezer, geen nood, want in deze recensie praten we je wel bij, want daar geeft de nieuwste release van F.D. Project, “Timeless II”, alle reden toe.

Frank Dorittke is Duitser en van huis uit gitarist bij Imagine, een band uit Dinslaken. Begin jaren ’90 ontwikkelde Dorittke een voorliefde voor elektronische muziek onder invloed van Tangerine Dream, Klaus Schulze en Jean-Michel Jarre. Deze invloeden zijn op “Timeless II” ook nog goed te horen in bijvoorbeeld de live track FDProject Live Ledigenheim 2014 CD Version. De compositie-opbouw zou je kunnen karakteriseren als Klaus Schulze ‘light’ tot halverwege Jean-Michel Jarre om de hoek komt kijken samen met Tangerine Dream en dat levert toch wel een ‘eigen’ lekker geheel op.

De voorliefde voor elektronische muziek leidt in genoemde jaren tot de aanschaf van een hele batterij elektronica waarmee driftig wordt geëxperimenteerd en die samen met Dorittke’s gitaar-skills een fraai geheel vormen. Na zijn debuut “Electronic Dreams” in 2003 hoor je dit tot volle wasdom komen in bijvoorbeeld het heerlijke titelnummer van de opvolger uit 2004 “Blue Visions”. Ook hoor je in de daaropvolgende album uit 2005 (“Mountainway”) en 2006 (“Timeless”) een verder groeiende invloed van wat het beste kan worden omschreven als Pink Floyd meets Mike Oldfield.

Zeven albums later en precies tien jaar na “Timeless” kreeg Frank Dorittke in de zomer van het afgelopen jaar het idee om hierop door te borduren en “Timeless II” te creëren. En ja hoor, het is weer een geslaagd product geworden!

Het is beslist aan te raden om bij het beluisteren van “Timeless II” jezelf in een positie te brengen zodat je jezelf kunt laten meedrijven op de heerlijke klanken die Dorittke aan zijn batterij aan apparatuur weet te ontlokken: go with the flow. Dit wordt al gelijk manifest bij de start van het album. Na Space Fields, een prima ruimtelijke start van de reis die we zijn begonnen, zijn we gewichtloos in space bij Lost Ship, waarbij fijne synth klanken een ruimtelijke soundscape toveren als basis voor een lome gitaar, die komt bovendrijven. Deze combinatie van gitaar en toetsen zal vooral de liefhebbers van Tangerine Dream en Mike Oldfield aanspreken.

En hiermee is de toon wel zo’n beetje gezet: soms hoor je een Peter Baumann sausje (Elemental Movement), dan weer worden we verrast door een luchtig melodietje dat weer sterk aan Mike Oldfield doet denken (Return of O p5).

De titeltrack Timeless II is voor mij het kroonjuweel van het album; majestueus ruimtelijke synth intro, waaraan steeds meer laagjes worden ingezet op hetzelfde thema, gevolgd door een heerlijke gitaarsolo, waarbij tussendoor ook nog een randje Kitaro is te horen. Zalig!

De conclusie zal duidelijk zijn: Met “Timeless II” levert Frank Dorittke weer een overtuigende staal van zijn kunnen en is hierdoor een aanrader voor de liefhebbers van gerefereerde bands. De combinatie van die genoemde referenties leidt tot een verwennerij van de oortjes, waarbij de liefhebbers zich geen moment zullen vervelen.

Clemens Leunisse