Factor BurzacoAlbum

Een aantal jaar geleden viel er een album met een vreemde hoes in de brievenbus. Een niet veelbelovende hoes dat achteraf bekeken een erg goed album bevatte. Dit ging natuurlijk om het vorige album van de Argentijnse band, Factor Burzaco, “II”. Een herlezing van deze recensie en een extra luisterbeurt van dit voornoemde album leert alvast dat Factor Burzaco zich bevindt in de avontuurlijke hoek van de prog, en meerbepaald in de hoek van de RIO/Avant-Prog. Vooral de stem van zangeres Restuccia viel daar erg op.

De eerste vraag die we ons dan ook moeten stellen is: geldt dit ook nog steeds voor hun nieuwe, en erg toepasselijk getitelde, album “3”? Kort gezegd is dit inderdaad zo. Ooit genoemd als de Argentijnse Thinking Plague, bevestigt deze plaat in de eerste plaats dat ze deze geuzentitel nog steeds mogen dragen. Hoewel ook deze keer ik moet zeggen dat het meer dan ooit Henry Cow en Art Bears zijn waar ik aan moet denken. Dit voornamelijk vanwege de stem van Restuccia. Een prachtige zangstem, maar wel niet voor iedereen. Eerder maakte ik al de vergelijking met Dagmar Krause, en ja, dit geldt nog steeds.

Voor u, beste lezer, gaat denken dat deze recensie eigenlijk een doorslagje is van de recensie van hun vorige album “II” (en geloof me, dat zou perfect mogelijk zijn), wordt het tijd dat we enkele tracks eruit gaan lichten en van naderbij bekijken.

Als eerste zou ik het dubbelstuk Soga en Soga Func willen noemen. Na een korte rondkijkbeurt op het internet viel me namelijk op dat enkele collega-recensenten hierbij verwezen naar Gentle Giant. In eerste instantie vond ik dit toch redelijk bizar. Ondanks dat ik niet echt de grote Gentle Giant-kenner ben, bezit ik toch voldoende kennis van de band, dacht ik. Toch moet ik toegeven dat het klopt. Er zit effectief een zekere gelijkenis met Gentle Giants stijl en composities in het nummer. Maar die vergelijking houdt wat mij betreft wel erg snel op. Het nummer wordt echt snel in die typische dissonante, boeiende, experimentele ritmes die zo typerend zijn voor deze muziek, gesleept. Dus om eerlijk te zijn zou ik al bij al toch gewoon blijven verwijzen naar Igor Stravinsky, King Crimson, een Univers Zero of natuurlijk Thinking Plague.

En, oh ja Het tweede deel van dit dubbelstuk, Soga Func heeft wel degelijk zijn naam niet gestolen. Dit klinkt echt zoals een Avant-versie van funk. Bizar, maar leuk!

Een ander nummer dat ik er toch uit wil pikken, is Silencio. Tenslotte zijn wij allen progfans en voelen wij ons instinctmatig aangetrokken tot de langste stukken op een album. Vaak lijkt dit dan ook het hoogtepunt van het album. En jawel, het is dat ook zo hier. De compositie van bandleider Abel Gilbert is echt geweldig, vol met onverwachte wendingen en boeiende ritmes, doorspekt met Zuid-Amerikaanse invloeden hier en daar. Het lijkt alsof ze het beste tot het einde bewaard hebben.

Al bij al kan je dus gewoonweg weer concluderen dat Factor Burzaco zijn sterke eerdere platen bevestigt en met deze “3” nogmaals met een erg sterk album komt. Zoals steeds kan ik dit dan ook absoluut aanraden aan iedere liefhebber van de avontuurlijke progmuziek.

Peter Van Haerenborgh