Factor BurzacoAlbum

Zelden komt het bij mij voor dat ik het artwork van een album in afweging neem om een album te beoordelen. Voor mij draait het vooral om de muziek en toch minder om het artwork. Toch wil ik graag mijn albums mét artwork en dus met andere woorden liever de cd dan een download. Een beetje vreemd op het eerste zicht, maar ja, is er iemand die altijd over de hele lijn hetzelfde denkt en nooit daarvan afwijkt? Nu ja, ondanks dat dit ongetwijfeld boeiende discussies zou kunnen opleveren, is dit niet de plaats daarvoor en is het ten andere ook absoluut niet waar ik naartoe wilde met deze inleiding. Ik wou namelijk zeggen dat ik voor deze plaat een uitzondering zal maken en het net wel over het artwork hebben. Niet dat het nu wel doorweegt in mijn beoordeling ofzo, maar het is wel de moeite waard om eens te van naderbij te bekijken.

De hoes die hier bovenaan de recensie te zien is, zal ongetwijfeld weinig zeggen of zelfs menig wenkbrauw doen optrekken. Om echt duidelijk te zien waar dit over gaat, zou je eigenlijk het album zelf moeten hebben of een foto van de achterkant van het album en de cd hebben. Gezien dat niet aanwezig is, zal ik het zelf even kort uitleggen. Dit gaat namelijk om een sterk uitgezoomde versie van de achterkant van het album: daarop zien we de afbeelding staan van een CD-R (van 700Mb en 52x speed). Diezelfde CD-R vinden we ook terug op de cd zelfs, zodat het bijna lijkt alsof je een in de haast gemaakt kopietje van de cd in je speler stopt. Knap gedaan, vind ik!

Doch ik zei al eerder dat dit voor mij van weinig belang is voor de beoordeling van een album en dat geldt dus ook nog steeds voor “II” van Factor Burzaco. Zoals zo vaak zei de naam van de band mij absoluut niets toen ik het album voor mij kreeg. Dus weer was ik als recensent aangewezen op de informatie op het bijgeleverde promosheet om toch iets meer over de band te weten te komen. Hetgeen me daar zowat meteen opviel is dat de band de ‘Argentijnse Thinking Plague’ genoemd wordt. Nu zijn dit soort benamingen op promosheets echt schering en inslag maar toch hadden ze daarmee mijn aandacht vast. Want is Thinking Plague tenslotte niet één van de betere contemporaine Avant-Prog bands?

En ja, het spreekt ondertussen al bijna voor zich welke namen je bij de bijna routinematige samen te stellen referenties kan vinden. Igor Stravinsky, Univers Zero, Thinking Plague, King Crimson, Henry Cow. Enfin, u kent ze wel als u al eens eerder een RIO/Avant-Prog recensie van mijn hand hebt gelezen.

Maar eigenlijk wil ik er wel één specifiek uitlichten en dat is Henry Cow. Meer dan elk andere te noemen band is de invloed van Henry Cow hier erg groot; en daarbij wil ik dan vooral aan “In Praise Of Learning” denken omdat dit zowat het hoogtepunt van het RIO/Avant-Prog bestaan van de band was. Nergens definieerden zij het genre meer dan op die plaat. Een andere overeenkomst van Factor Burzaco en het legendarische Henry Cow (en met hen meteen ook Art Bears) is de vrouwelijke zang. Ja, dat wil inderdaad zeggen dat de stem van zangeres Carolina Restuccia heel erg op die van Dagmar Krause lijkt. En ja, dat wil zeggen dat de zang (de vrouwelijke dan toch) hier best weer een acquired taste is, zoals de Engelsen het zeggen. Toch verwacht ik dat voor de meeste fans van het genre dit geen probleem zal vormen.

Ietwat merkwaardig aan dit album is dat zowel de teksten als de muziek (op Guantanabu 2 na) geschreven zijn door bandleden die geen muzikanten zijn, en eigenlijk zelfs niet als leden vermeld staan in het boekje. De meer dan bijzondere teksten, waar ik verder niet op in zal gaan, zijn van de hand van Marcelo Cohen terwijl Abel Gilbert voor de muziek zorgde. En dat laatste behoeft echt wel om extra vermeld te worden. Want Abel Gilbert is meer dan elk ander bandlid eigenlijk de echte bandleider van Factor Burzaco. Zijn composities behoren wat mij betreft tot de beteren van wat ik dit jaar al heb mogen aanhoren in dit genre. Dissonante, onverwachte en complexe chamber rock in de geest van Stravinsky is wat we hier tegenkomen. Vaak worden wij een richting uitgestuurd terwijl Gilberts compositie dan meteen een andere richting kiest.

Met andere woorden kan ik alleen maar besluiten dat “II” van Factor Burzaco is erg leuk voer voor de avontuurlijke progliefhebber is. Vanwege het stemgeluid van Restuccia is dit album misschien iets minder toegankelijk voor de doordeweekse progliefhebber. Maar als je hiervoor wil openstaan, is er veel lekkers te ontdekken op dit plaatje uit het verre Argentinië.

Peter van Haerenborgh