Falling EdgeAlbum

Soms sta je verbaasd wat bands, die in eigen beheer uitgeven, kunnen produceren, maar meestal heeft het gewoon net niet de kwaliteit die het zou moeten hebben. “Falling Edge” brengt zijn debuutalbum uit zonder titel (het eerste wat ik dus mis) en geheel in eigen beheer. Ruim 9 jaar werkten ze er aan. Volgens hun eigen zeggen hebben ze al die tijd de verleiding moeten weerstaan om geen covers te gaan spelen.

Toch was de eerste associatie die ik had bij het openingsnummer Social Engeneering: dit is een slechte Genesis-cover. De stem van bandleider Chris Rupert gaat sterk in de richting van het kenmerkende geluid van Peter Gabriel, maar haalt absoluut niet zijn inspirerende en overtuigende niveau. Het tweede wat mij opviel in deze openingstrack is het slordige gitaarwerk. Alles wordt afgeraffeld. Ik was bijna afgehaakt: een slechte stem en slecht gitaarspel, daar zit ik niet op te wachten. Maar met het tweede nummer, ‘Crippled By Fear, kwam de verrassing. Zo slecht als de elektrische gitaar klonk in Social Engeneering, zo prachtig klinkt de akoestische gitaar in Crippled By Fear.

Crippled By Fear is opgebouwd uit korte epics die aaneengeschakeld totaal 14 minuten beslaan. De akoestische gitaar en toetsen vormen de boventoon. Het nummer doet denken aan Steve Hackett, het vroege Pink Floyd, een vleugje Renaissance en wederom Genesis. Wat mij betreft is het nummer net te lang. Op ongeveer één derde zit een toetsenarrangement dat door zijn lengte saai wordt. Het hele nummer bevat geen zang. Wel een wederom slordig afgewerkte gitaarsolo die mij op bepaalde punten qua melodie deed denken aan Moon Safari.

Het album bevat veel fragmenten en melodieën die sterke overeenkomsten hebben met bekende bands. Falling Edge heeft te vaak die voorspelbaarheid en te weinig eigen geluid.

Next Time Around kenmerkt zich weer door de Peter Gabriel-achtige verteltrant in combinatie met de Genesis sound. Wederom haalt de zang het geheel onderuit. Dit nummer was zoveel beter geweest als Gabriel de zang voor zijn rekening had genomen.

Falling Edge haalt het gewoon niet. Ze doen een poging, maar de zang, de elektrische gitaar en te weinig eigen geluid halen het onderuit.

Peter van der Schelde