Fates Warning

Darkness In A Different Light

Info
Uitgekomen in: 2013
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: InsideOut Music
Website: www.fateswarning.com
Luisteren kan via: www.fateswarning.com
Tracklist
One Thousand Fires (7:20)
Firefly (4:57)
Desire (3:58)
Falling (1:34)
I Am (5:06)
Lighthouse (5:22)
Into The Black (5:07)
Kneel And Obey (5:04)
O Chloroform (4:12)
And Yet It Moves (14:03)
Ray Alder: zang
Frank Aresti: gitaar
Bobby Jarzombek: drums
Jim Matheos: gitaar
Joey Vera: basgitaar
Darkness In A Different Light (2013)
Live in Athens (2005)
FWX (2004)
Disconnected (2000)
Still Life - Live (1998)
A Pleasant Shade Of Gray (1997)
Chasing Time - Comp. (1995)
Inside Out (1994)
Parallels (1991)
Perfect Symmetry (1989)
No Exit (1988)
Awaken The Guardian (1986)
The Spectre Within (1985)
Night On Bröcken (1984)

Is het toeval? Exact een week nadat progmetal-iconen Dream Theater hun twaalfde album uitbrengen, komt Fates Warning met hun elfde album, ‘Darkness In A Different Light’. Bewijst dit dat de oude garde in het progmetal-genre het nog even goed doet als hun jongere navolgers (neem Tesseract of Haken)? Hoe dan ook, al zijn er voldoende zijverbanden te vinden tussen Fates Warning en het ongeveer even oude Dream Theater, waarschijnlijk is er eerder sprake van toeval, en de liefhebber van deze muzieksoort wordt wel erg verwend met twee van deze albums binnen twee weken.

Zo bestaat ook Fates Warning nog grotendeels uit leden van de begintijd, en James LaBrie, zanger van Dream Theater, en Mike Portnoy, de voormalige drummer, hebben regelmatig bij hun bloedbroeders op het podium gestaan. Sterker, Portnoy heeft ooit in een interview gezegd dat veel fans onterecht menen dat Dream Theater aan de wieg stond van de progmetal, terwijl Fates Warning al jaren eerder daarmee bezig was. En last but not least, bevat de nieuwe Fates Warning, net als het nieuwe titelloze album van Dream Theater, allemaal vrij korte nummers, om vervolgens met een episch lang nummer (14 min in dit geval) te eindigen.

Genoeg reden dus om deze schijf eens onder de loep en in de speler te leggen. Wat treffen we aan, na een pauze van bijna tien jaar (een live-album uit 2005 even buiten beschouwing latend)? Muzikanten met een zo grote staat van dienst en met zoveel ervaring hoef je natuurlijk niet te vertellen hoe ze een album moeten schrijven, opnemen en produceren. Liefhebbers van progmetal en Fates Warning in het bijzonder hoeven dan ook niet bang te zijn dat ze teleurgesteld worden. De neutrale luisteraar zal misschien wat minder enthousiast raken. Zeker na zo’n lange tijd zou je denken dat er genoeg materiaal ligt om de krenten uit de pap te halen en een album neer te zetten dat als een klassieker te boek kan gaan.

Maar gitarist Jim Matheos, verantwoordelijk voor het meeste materiaal, vertelt dat hij de plaat met opzet gitaar-georiënteerd wilde houden. “Geen toetsen, geen samplers, geen sequensing.” Dat geeft al direct aan in welke richting we de muziek op dit nieuwe album moeten zoeken. Was het verstandig om zichzelf deze beperkingen op te leggen, zeker met het nogal ambiente en experimentele FWX uit 2004, het voorgaande studioalbum in het achterhoofd?

De plaat gaat met vliegende vaart uit de startblokken met het openingsnummer One Thousand Fires, maar na een uptempo intro zakt het nummer wat in, om vervolgens als een bijna standaard metalnummer te vervolgen. En dat ‘standaard’ lijkt een beetje het manco van deze plaat te worden. Firefly is een nummer dat vrijwel in hetzelfde tempo is, gedragen door een metalriffje, waarvan ik nu niet direct wil zeggen dat er dertien in een dozijn gaan, maar dat ook niet meteen uitzonderlijk vernieuwend is. In het vierde nummer neemt de band gas terug, met het akoestische, maar korte Falling, waarmee zich voor het eerst de proginvloeden doen gelden.

Het vijfde nummer, I Am, is zonder meer een dijk van een song, met een stevige, melodieuze riff, gevolgd door tempowisselingen, een prachtige zanglijn en een diepe dynamiek. Fates Warning weet deze sfeer gelukkig vast te houden in het stemmige en ‘donkere’ Lighthouse, het krachtige Into The Black en het afwisselende O Chloroform. Afsluiter And Yet It Moves is een waardig slotakkoord voor een band met zo’n grote staat van dienst.

“Darkness In A Different Light” overtuigt voor net iets meer dan de helft. De eerste drie nummers hadden wat mij betreft op een bonus disc gekund, maar in elk geval niet aan het begin van deze plaat. Koop ‘m en begin gewoon bij nummer 4.

Marcel Debets
Koop bij bol.com

Send this to a friend