Sommige bands fungeren haast als een soort kwaliteitszegel. Als je de bandnaam ziet, weet je ongeveer wat je kunt verwachten. Daarentegen heeft een kwaliteitszegel ook iets fabrieksmatig. Je weet dat het met de kwaliteit goed zit, maar, haast per definitie, ontbreekt het verrassingselement. Fates Warning staat al geruime tijd garant voor melodische, subtiele progmetal die de aandacht zonder problemen vasthoudt. Kan de luisteraar echter nog verrast kan worden door deze band?

Fates Warning is namelijk een band die al een tijdje meegaat. Samen met onder andere Dream Theater en Queensryche waren ze een van de pioniers van de progressieve metal. Inmiddels zijn we  al ruim een kwart eeuw verder. “Theories Of Flight” is het tweede album dat de band publiceert na een negen jaar lange hiaat. De bezetting op dit album is hetzelfde als die op ‘Darkness In A Different Light“. Van de originele line-up uit 1984 is alleen nog maar gitarist Jim Matheos over. Zijn gitaarspel vormt dan ook de ruggengraat van de muziek. Daarnaast is zanger Ray Alder natuurlijk ook alweer vanaf eind jaren ’80 verantwoordelijk voor de zang. De muziek voelt hierdoor gelijk heel vertrouwd aan.

De band stelt gelukkig het nummer voorop. De solo’s en progressieve uitbarstingen staan altijd in dienst van de compositie. Albumopener: From The Rooftops bewijst dit dan ook gelijk. De manier waarop gefaseerd het tempo wordt opgevoerd, is erg sterk. De timing is zo gekozen dat je als luisteraar het album wordt ingezogen. Echt een stukje vakwerk! In deze track merk je ook dat er aandacht besteed is aan de details. De percussie rond de vijfde minuut is opvallend en interessant. Drummer Bobby Jarzombek weet duidelijk wat hij doet. Daarnaast weet de band op dit album erg slim hectische passages af te wisselen met pakkende refreintjes. Zo zou een nummer als Seven Stars welhaast een popsong kunnen zijn.

In tegenstelling tot het vorige album, waar sommige nummers niet echt overtuigden, is de kwaliteit  hier een stuk constanter. Daarnaast is de muziek rustiger van toon. De muziek lijkt meer gericht op goed songwriterschap dan op het creëren van muzikale explosies. Gek genoeg is het grootste minpunt van dit album juist de keerzijde van deze stabiliteit. Het album is niet erg verrassend. Ik mis een originele invalshoek of een echt verrassende kwinkslag. Het gemis hiervan is des te groter, omdat de band voor hun hiaat het enigszins polariserende “FWX” uitbracht. Dat wil overigens niet zeggen dat de tracks op dit album niet overtuigen. Zo is The Ghosts of Home een behoorlijk emotioneel geladen song. Dit nummer toont ons de gedachten van een ouder wordende Matheos. Een artiest die terugkijkt op zijn jeugd en zich afvraagt hoe dit hem heeft gevormd. Met name het continue moeten verhuizen, blijkt een impact te hebben gehad. Een ronduit prachtig thema dat misschien wel het grootste verkooppunt van dit album verklapt. Dit album bevat muziek die blijk geeft van bijzonder veel (levens)ervaring.

Als er een woord is dat dit album goed beschrijft, dan is het wel vakwerk. Sterke composities vol met mooie, melodische progmetal. Hoewel ik niet echt omver wordt geblazen, is de muziek elke seconde genietbaar. Als liefhebber van de betere progmetal kun je geen buil vallen aan dit album, maar een nieuwe klassieker is “Theories Of Flight” mijns inziens niet.

Luke Peerdeman
CD:

3 LP + CD: