FeedForwardAlbum

Met de billen bloot!

In dit geval moet je dat zowel figuurlijk als letterlijk nemen. Figuurlijk omdat je als band ‘met de billen bloot’ gaat als je een cd uitbrengt en letterlijk omdat zangeres Biejanka van FeedForward in Evakostuum op de hoes van hun debuutalbum prijkt. Overigens is dit op bijzonder smaakvolle wijze gedaan en sluit het plaatje naadloos aan op de titel “Barefoot & Naked”. We kunnen hier dus met een gerust hart spreken van functioneel bloot (zonder nietjes).

FeedForward, dat zijn wortels heeft in het fraaie Brabantse land, is in de basis een progressieve rockband, die ook melodieuze metal hoog in het vaandel heeft staan. Ze zijn echter ook niet vies van een uitstapje richting progressieve metal. In de vijf jaar dat de groep nu bestaat hebben ze de verstandige weg van de geleidelijkheid bewandeld. Na een demo in 2002 en 2003, werd in 2004 besloten om het nummer Stop To Think, dat ook op het debuut te vinden is, op professionele wijze op te nemen. Dit was een mooie tussenstap op weg naar de eerste volwaardige cd, waarvoor de nummers in twee etappes werden vereeuwigd. Fase 1 vond plaats in de lente van 2005 en de tweede fase kreeg zijn beslag in mei 2006. Uiteindelijk kon iedereen – indien gewenst natuurlijk – nog net voor het verstrijken van datzelfde jaar kennis nemen van “Barefoot & Naked”.

In een tijd waarin talloze sopraansirenes als hallucinaties opwekkende paddestoelen uit de grond schieten, is het een verademing om in de persoon van FeedForward’s frontvrouw Biejanka weer eens een ‘normale’ zangeres te mogen begroeten. Biejanka heeft een lekkere rockstem, een aardig bereik en straalt een enorme gedrevenheid uit. Hier en daar is haar optreden wat wankel en net op het randje, maar over het algemeen staat ze prima haar mannetje (wat als vrouw zijnde best knap is). Ze heeft in haar manier van zingen wel iets van Jacqueline Govaert van Krezip, maar toch ook de link met Chrissy Hynde van de Pretenders is snel gelegd. Biejanka’s mannelijke begeleiders doen overigens ook niet veel verkeerd. De instrumentbeheersing is dik in orde en de onderlinge interactie verraadt de nodige uren zwoegen in het repetitiehok. Deze jongens weten waar ze mee bezig zijn, maar vooral ook waar ze naar toe willen. Er is goed over verschillende zaken, zoals de arrangementen en zanglijnen, nagedacht. Het enige punt dat wel wat meer aandacht had verdiend is echter de trackvolgorde. Nu staan bijvoorbeeld best fraaie ballades als Crossing The Line en Innocence direct achter elkaar gepositioneerd, hetgeen de opbouw van de cd niet voordelig beïnvloedt. Maar goed, met de ‘shuffle-knop’ is dat kleine mankementje desgewenst makkelijk zelf te verhelpen.

“Barefoot & Naked” begint overrompelend met het stuwende Fade Away, dat een verrassende rustgevende break met zang en piano kent. De druistige gitaarsolo van Mario is smaakvol en het basgepluk van Jan is plezierig voor de oren. Naar het einde toe geeft ook Job’s toetsenbombast en het gevarieerde drumwerk van Pi reden tot instemmend geknik. Nummers als Run The Race en Our Sky (For One Time) doen, vooral door het typische toetsenwerk, de gedachte aan het gesofisticeerde popduo Ten Sharp opborrelen. Ten Sharp met rockballen wel te verstaan. De fel beginnende songs 143 en Before I Leave, die beide een vrij complexe structuur met zich meedragen, zorgen met hun harde gitaarriffs en energieke tempo voor het juiste stevige tegenwicht. Lekkere deuntjes. Ook Silent zet fors in met zijn zwaar beukende beginakkoorden, maar wordt al snel een meeslepend melodieus monstertje dat soms zijn scherpe klauwen uitslaat. Het valt wel op dat in dit nummer Biejanka’s zang erg ver weg zit in de mix. Best vreemd, want op de rest van dit helder, transparant en heel acceptabel geproduceerde album is hier helemaal geen sprake van. Interessant is zeker nog het instrumentale, sterk naar progmetal neigende Moving, waarin vele breaks elkaar opvolgen en vooral het uitstekende drumwerk van Pi, in goede harmonie met de stimulerende gitaren, de boventoon voert.

Geduld is nog altijd een schone zaak. De Brabanders van FeedForward hebben eerst rustig de tijd genomen om als band te groeien en pas dan met een volwaardige cd naar buiten te treden. Hun volwassen klinkende debuut “Barefoot & Naked” bewijst het grote gelijk van de band. De Nederlandse (prog)rockscene is weer een waardig vertegenwoordiger rijker.

Joost Boley