Fernando PerdomoAlbum

Niet elke artiest hoeft het wiel opnieuw uit te vinden. Smaakvol een oude speelstijl herintroduceren is bij wijlen erg sympathiek. Het heeft een soort zolderkamercharme: een muziekliefhebber die speelt voor muziekliefhebbers. Dit soort enthousiasme vormt het grootste pluspunt van deze plaat.

Op ‘Out to Sea 3’ creëert Fernando Perdomo warme symfonische muziek die nog het meest weg heeft van de instrumentale passages van Genesis. Al hoor ik tevens invloeden van King Crimson, Kansas en Curved Air. De welhaast kinderlijke avontuurdrang die bij elke compositie opduikt, is aanstekelijk. Het album klinkt hierdoor ongedwongen en onpretentieus. Vergeleken met de andere twee delen van ‘Out To Sea’-reeks voelt dit derde album echter hermetischer en begrensder aan. De nummers hadden voor mij meer mogen ademen; zeker gezien de vele uitstekende passages die verdieping hadden verdiend.

Zo is het akoestische gitaarspel op The Storm prachtig pastoraal, hetgeen goed samensmelt met de lome drums en golvende bassen. Halverwege neemt het tempo iets toe, maar over het geheel genomen is het een dromerige compositie die binnenkomt als een verfrissende zeebries op een zomerdag. Een wat intenser nummer vinden we in Frenzy. Een gedreven gitaarlijn vormt hier de ruggengraat van een energieke melodie. Een wervelende sfeer wiens conclusie op klassieke wijze weer terugkeert naar de hoofdmelodie. Doom is Often Loud heeft verder een intrigerend arrangement. De dreinende mellotronpartij creëert samen met de strakke gitaar een beklemmende spanning die wordt onderstreept door donderende drums. Apocalyptische actie in een tijdspanne van 3 minuten. Het lijkt elk moment te kunnen ontploffen! Tot slot heeft afsluiter Dawn nog een melancholieke sfeer vanwege de ijle tonen die zorgen voor een fluweel geluid. Dit wordt fenomenaal ondersteund door statige drums en bedachtzame bassen.

De bovenstaande arrangementen zijn zo elk op hun eigen manier wel evocatief, maar toch is de muziek vaak te vrijblijvend. Geen van de composities bevat een verassing of een tegendraadse kwinkslag. Verder had ik nog een wat langer nummer gelust, aangezien de plaat nu wat al te veel overkomt als een verzameling alleraardigste thema’s. Hierdoor mist de plaat net dat beetje extra’s dat benodigd is om een beklijvende ervaring te bieden, hoewel Perdomo ook geenszins een steek laat vallen. Het is allemaal net te alledaags! Dat laat echter onverlet dat het hier gebodene uitstekend wegluistert.

‘Out to Sea 3’ is op zijn minst een erg een vermakelijke plaat. Het welhaast kinderlijke enthousiasme waarmee deze muziek is gemaakt werkt aanstekelijk en resulteert regelmatig in mooie pastorale passages. Liefhebbers van symfonische rock zullen zich hier geen buil aan vallen, maar verwacht geen meesterwerk.