FiliamotsaAlbum

Laat ik maar beginnen met een waarschuwing: wie enkel op zoek is naar de symfonische rock kan direct door naar de volgende recensie. Het Franse Filiamotsa opereerde de afgelopen jaren in het grensgebied van ons genre, met een door viool gedreven mix van noise- en postrock, maar op “Like It Is” wordt ook dit grensgebied goeddeels verlaten. Waar voorganger “Sentier Des Roches” nog (grotendeels) een instrumentale plaat was volgens voorgenoemd recept, wordt het op hun zesde worp de koers verlegd.

Een samenwerking met de Nederlandse zanger/dichter G.W. Sok (Geitenwollensok) op de “Split Vinyl”-ep uit 2012 is beide kennelijk dusdanig goed bevallen dat er gezamenlijk een heel album is gemaakt. Sok is vooral bekend uit de vele jaren die hij zong bij (post)punkband The Ex en zijn vocale bijdrage blijkt erg bepalend voor het nieuwe bandgeluid, dat mij erg doet denken aan bands als Echo & the Bunnymen en vooral The Sound. Wel is de muziek veel minder hoekig dan die van genoemde bands.

Het is wat mij betreft een geslaagde combinatie, die een interessant geluid oplevert. Waar de genoemde referenties vaak (bewust) een vrij kil geluid neerzetten, klinkt Filiamotsa door het gebruik van viool een stuk warmer. Nog niet in opener The Little Shop overigens, dat zeker in het begin door de noise-invloeden en de praatzang van Sok juist afstandelijk klinkt. In de tweede helft van het nummer wordt het overigens alsnog melodischer.
De volgende nummers combineren een aanzwellend postrockgeluid met de postpunkpraatzang van Sok, wat uitstekend samen blijkt te gaan. Een extra compliment is zeker op zijn plaats voor het langste – en naar mijn mening beste – nummer van het album, Maybe, waar het tempo een stuk lager ligt dan in de voorgaande nummers, maar dat daardoor wel een stuk subtieler klinkt. Afsluiter Song is een voordracht van een gedicht van Allen Ginsberg met beperkte muzikale ondersteuning.

Of deze plaat eigenlijk wel op een site over progressieve rock thuishoort, kan betwist worden. Dat dit een fijne plaat is, die muziekliefhebbers die ook van een vroeg jarentachtiggeluid houden moet kunnen aanspreken, wat mij betreft niet. Mocht je die klik niet hebben, dan is het overigens nog steeds de moeite waard het oudere werk van de band via de bandcampsite te beluisteren.

Wouter Brunner

CD:

LP: