Finnegans WakeAlbum

Zoals ondertussen wel al voldoende bekend is, ben ik in tegenstelling tot al mijn collega’s een Belg. Best een okay land eigenlijk hoor. En al bij al weinig verschil met Nederland als je het mij vraagt. Maar er is één vlak waar België achterloopt op Nederland. Tenminste voor het grote publiek is dit zo. Uiteraard heb ik het hier dan over prog. Ik denk dat iedereen wel minstens vijf Nederlandse progbands kan opnoemen die dan ook nog eens sterk scoren in het buitenland. Voor België hebben de meeste het iets moeilijker. En dit leidt dan meestal naar de conclusie dat België geen of amper goede prog heeft.

Het spreekt natuurlijk voor zich dat dit niet zo is. Anders zou ik deze recensie hier vanzelfsprekend niet mee zijn begonnen. Het is namelijk zo dat onze twee landen verschillen qua prog. In Nederland spelen de meeste bands voornamelijk neoprog tot progmetal. Terwijl de meerderheid van de progbands die we in België terugvinden zich meer in de avant-garde, chamberrock en RIO-hoek bevinden. En deze genres kennen natuurlijk minder bekendheid in de wereld der prog. Maar daarom zijn ze niet minder van kwaliteit. Integendeel zelfs. Er zijn enkele zeer goede progbands in België aanwezig. En uiteraard hoort deze Finnegans Wake daarbij.

Met een naam als Finnegans Wake (verwijzend naar James Joyce’s bijna onleesbare werk “Finnegans Wake”) moet je natuurlijk als band haast wel moeilijke muziek gaan maken. En dat heeft de band dan ook telkens weer gedaan. Tot en met hun vorige album “Blue” konden we Finnegans Wake indelen bij de grote traditie aan chamberrock bands die België bezat. Hun grootste invloeden waren bands zoals Univers Zero, Present, King Crimson of Magma. Enfin, wat je van aan chamberrock band kan verwachten.

Maar met deze “The Bird And The Sky Above” slaan Henry Krutzen en de zijnen het roer volledig om. Weg met al de referenties aan bands als Univers Zero! Mede dankzij een samenwerking met experimenteel saxofonist Markus Stauss, veegt Finnegans Wake alles wat ze voorheen gedaan hebben even lekker van tafel.

Voor dit album heeft de band dan ook besloten om de meer experimentele toer op te gaan. In die mate zelfs dat veel mensen het best moeilijk zullen hebben met dit nieuwe album. Ik voorspel dat dit album best wel afschrikwekkend kan zijn. Dat valt enigszins te begrijpen gezien dit toch echt geen alledaagse muziek is. Zelfs niet naar de normen van ons zo geliefde genre.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik mij wel had voorbereid op een andere Finnegans Wake te horen dan ik gewend was. Het nieuwst toegevoegde bandlid, Markus Stauss die ook eigenaar is van het label, had mij hiervoor in een mail nog gewaarschuwd. Toch had ik mij niet aan dit soort muziek verwacht. Al bij al moet ik zeggen dat dit wel een aangename verrassing is geweest.

Invloeden zijn hier eerder bands als Aksak Maboul, Henry Cow of Etron Fou Leloublan. En natuurlijk ook de hele improvisatie jazzbeweging. Want dit album heeft ook best veel weg van een jazzalbum. Avant-garde jazz improvisatie dan welteverstaan.

Ondanks de improvisaties en het experimenteel gedrag is “The Bird And The Sky Above” best een verbazend consistente plaat geworden. Voor mijn part is deze plaat een zeer geslaagde opvolger van het ijzersterke “Blue”. De vraag is nu alleen of Finnegans Wake bij deze benadering blijft, terugkeert naar hun oude of zelfs een totaal andere weg inslaat. Wat ze ook kiezen, ik kijk er absoluut naar uit. En samen met mij ongetwijfeld vele andere avontuurlijke muziekliefhebbers die ook in dit album hun gading gevonden hebben.

Peter van Haerenborgh