Het kwartet Fire Within is afkomstig uit Zeeland en de productie van deze cd hebben ze keurig binnen de provinciegrenzen gehouden, die hebben ze namelijk in de Avalanche studio in Middelburg opgenomen. De band bestaat sinds 2012 en hoewel een mislukt crowdfunding project in eerste instantie voor vertraging zorgt, lukt het met behulp van vrienden en familie toch om de cd te financieren en vervolgens uit te brengen.
Deze band schotelt ons grotendeels symfonische powermetal voor, met hints richting bands als Stratovarius, Blind Guardian, Nightwish en een vleugje hardrock van het Britse Magnum. De negen composities op het gelijknamige album zijn allesbehalve slecht, maar blinken niet uit in originaliteit. De muziek van de Zeeuwen schurkt wat mij betreft iets teveel tegen de oorsprong van de powermetal, die van halverwege jaren tachtig en de gloriejaren van het genre in de jaren negentig. Desondanks steken de songs goed in elkaar en zijn op sommige momenten zelfs wat catchy te noemen. Met name de ritmesectie van drummer Lars van Mourik en bassist Robbin van de Bor staat als stevig fundament. De band brengt prima melodieën en pakkende refreinen in de composities waardoor ze snel te omarmen zijn.
Een minpuntje op de cd is de orkestratie die uit de toetsen komt. Die kan wat mij betreft levendiger en komt waarschijnlijk uit een toetsenbord. Een voorbeeld waar ik mij dan aan stoor is de track Memories, waar zowel de pianoklanken als de orkestratie middelmatig klinken. Aan de techniek van Arjon Bimmel ligt het mijns inziens niet, die is prima. Het is puur de klank of eindmix die beroerd klinkt, of gewoon verkeerd gekozen is. Ook bijvoorbeeld het toetsendeuntje in het begin van The Fallen is bijna kinderachtig te noemen en ontsiert het nummer.
Zanger Dennis van de Bor heeft in potentie een stem waar je u tegen zegt en met hier en daar wat bijschaven aan techniek en toonhoogtes is hij een bovengemiddeld zanger. Wat mij betreft excelleert hij helemaal in het verder uiterst clichématige Fenix (We Rise). Indien hij op sommige plekken wat meer agressie in zijn zang legt, zou dat de songs wat meer karakter geven, maar dat is natuurlijk de keuze van de band zelf.
Bij een volgend album hoor ik graag wat meer pit en originaliteit in de composities, betere orkestraties en wat bijschaving op vocaal gebied. Grote kans dat we dan meer tevreden zijn.
Ruard Veltmaat