Soms zit het wel eens niet mee met een dvd. Zo heb je wel eens dat het beeld niet al te best is, komt het ook wel eens voor dat de zanger niet helemaal goed bij stem is, en zelfs in sommige gevallen is het gewoon niet de beste tour van de artiest, waardoor er bijvoorbeeld erg veel nummers van zijn of haar slechtste cd gespeeld worden. Vervelender wordt het als deze drie redenen op één en dezelfde release te vinden zijn. Dit probleem (overigens ben ik me er van bewust dat het een luxe probleem is) heb ik met de opnieuw uitgebrachte dvd van Fish die luistert naar de naam “Live In Krakow Electric”.
Het hier opgenomen concert werd gegeven in het land der symfo’s, Polen. Op 11 oktober 1995 was de Hall Of TV (mooie authentieke naam overigens) in Krakow het decor van het concert wat behoorde bij de release van het album “Suits”. Wat is er dan allemaal zo matig aan deze dvd? Laten we beginnen met het beeld. Dit concert was gedeeltelijk ook al ooit op videoband verschenen en je zou verwachten dat bij het overschrijven naar digitale media er ook van alles aan gedaan zou zijn om de beeldkwaliteit op te waarderen. Nou, ik kan bij dezen vertellen dat dit niet is gebeurd. Het concert is sowieso vrij donker opgenomen. Er wordt veel gebruik gemaakt van blauw licht wat het geheel dus wat duister maakt. Aangezien de beeldkwaliteit ernstig tekort schiet is het donkere beeld vooral grijs te noemen. Het beeld wordt overspoeld met een grijze gloed alsof het zo vanaf een 13 jaar oude en veel afgespeelde videoband rechtstreeks op dvd is gezet. Ik vrees overigens dat dit ook echt zo is. Het medium DVD en de verbeterde beeldkwaliteit die daarbij hoort wordt in elk geval op de proef gesteld tijdens “Live In Krakow Electric”
Een veel gehoorde opmerking rond het stemgeluid van Fish is dat deze in de loop der jaren achteruit is gegaan. Als je naar deze dvd gaat luisteren kan je enkel maar concluderen dat het juist weer aardig de goede kant op gaat met het stemgeluid van de grote Schot. Wat je namelijk te horen krijgt tijdens dit Poolse concert is beneden alle peil. Hij doet natuurlijk wel hard zijn best maar het klinkt niet bepaald groots wat de goede man neerzet. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat Fish anno 2008 wel wat beter weet met wat hij wel en niet meer kan. Tijdens dit concert van eind oktober 1995 is dat dus allemaal nog niet het geval. Elke harde en hoge noot wordt niet gehaald doch Fish blijft dit stug proberen hetgeen een hoop schelle en valse noten met zich meebrengt. Bij meezinger eerste klas Credo zorgt toetsenist Foss Paterson gelukkig voor enige verlichting door de hard gezongen partijen tijdens het refrein voor zijn rekening te nemen.
Dan de setlist. Aangezien dit concert onderdeel uitmaakte van de “Suits” tournee komt het album er met vier nummers en een b-kant (namelijk Black Canal wat een prima b-kant was van Lady Let It Lie) goed vanaf. Net zoals op het matige album is er continu de drang om tegen het einde van het nummer een halve jam in te zetten, waarbij iedereen wordt aangespoord om vooral maar mee te klappen. Er worden ook nog wat Marillion nummers gebracht waarbij vooral de nadruk ligt op de hitsingles die de band heeft gescoord (Incommunicado, Lavender en uiteraard Kayleigh). Helaas komt het fantastische debuut album “Vigil” er erg bekaaid vanaf. Behalve het met veel moeite gebrachte titelnummer en een niets zeggende versie van het enigszins gedateerde Big Wedge valt er verder niets te vinden van deze inmiddels symfo-klassieker. Dat het concert wordt afgesloten met de Alex Harvey cover Boston Tea Party is gezien het fraaie oeuvre van Fish toch ook een vreemde keuze, maar goed als dat het ergste aan deze release was…
Voor de echte Fish fanatici een aankoop die misschien wat vreugde kan brengen… Voor alle andere symfomanen kan ik adviseren om een andere dvd van Fish uit de schappen te trekken.
Sander Kok