Fish On FridayAlbum

Het uit België afkomstige Fish On Friday bestaat uit het toetsenisten duo William Beckers en Frank van Bogaert. Deze laatste is ook werkzaam als producer. In minder dan een jaar schudde de mannen elf sterke nummers uit hun mouw en formeerde ze een aantal geweldige muzikanten om zich heen. En geloof me, hun debuutalbum is echt indrukwekkend.

De muziek van Fish On Friday laat zich het beste omschrijven als progressieve pop. Een (sub)genre waar nog wel eens laag dunkend over gedacht wordt. Maar vergis je niet, een goede progressieve pop plaat is niet eenvoudig gemaakt. De nummers zijn vaak veel korter waardoor je je ideeën goed moet doseren. Een nummer helemaal volproppen met ideeën werkt averechts, aan de andere kant loert altijd het gevaar van te veel simplisme. Melodieën moeten direct pakken en zonder een sterk refrein kan je het wel shaken.

Deze twee zuiderburen hebben dit maar al te goed begrepen en leveren met “Shoot The Moon” een debuutalbum af die staat als een huis. Het pakkende openingsnummer 9.1 Surround is al meteen een geweldig visitekaartje. Het  heeft vaart, heeft een refrein dat de rest van de dag in je hoofd genesteld blijft zitten en klinkt gewoon als een klok. Na het pittige Listen dat me iets minder weet te pakken, is Don’t Go Knocking Me Of My Feet weer een heerlijk nummer. Het bevat een tikje new wave en een lekker 80’s sausje maar ook dat zwevende neoprog toetsen geluid zit er in verweven. Een combinatie die erg goed uitpakt.
Move South is een prettige ballad met mooi akoestisch gitaarspel. De zangstem van Frank van Bogaert is erg mooi. Zijn warme klank past goed bij de muziek en ook zijn Engelse uitspraak is uitstekend. Het titelnummer is instrumentaal en doet een beetje aan de muziek van Vienna Circle denken, nog zo’n band die in 2009 met “White Clouds” een geweldig debuutalbum uitbracht. De akoestische gitaren klinken erg mooi en geven het  een zomers tintje.

De akoestische gitaar duikt in meer songs op, zoals ook op het mooie ingetogen Surviving November. Het geeft de muziek een mooie warme teint. Overigens staat of valt een album als deze met een goede productie. Ook op dit gebied maakt het duo indruk. Het geheel klinkt mooi warm en vol en alle instrumenten komen uitstekend tot hun recht. Tot het laatste nummer blijft dit album boeien. Elke compositie heeft wel iets extra’s mee gekregen. De ene keer is dat een kinderkoor, dan een accordeon of sterke achtergrond zang (van twee zangeressen die ook de achtergrondzang bij Clouseau verzorgde). En vergeet de overduidelijke prog insteek niet. Met name het gave toetsenspel is daar debet aan. Niet vreemd met twee toetsenisten in de gelederen. Tel hier het schitterende artwork bij op en je hebt een geweldig album in je handen. Zonder twijfel een van de beste debuutalbums van dit jaar.

Maarten Goossensen