Perfectie. Dat is toch echt wel het modewoord van de afgelopen tijd. En dan doel ik op perfectie qua uiterlijk. Kranten, tijdschriften en televisieprogramma’s zitten er vol mee. Ze willen ons allemaal maar één ding vertellen: ‘Wil je echt gelukkig en succesvol worden? Wil je slagen in het leven? Dan moet je mooi, knap en slank zijn’. Programma’s als ‘Extreme Makeover’ en ‘Looking Good’ laten zien hoe ‘makkelijk’ het is en hoe ver mensen willen gaan om deze zogenaamde perfectie te bereiken. Wist je dat Nederlanders in 2005 zes keer zoveel geld uitgaven aan plastische chirurgie dan aan ontwikkelingshulp? De leden van Flamborough Head is dat alles ook opgevallen. De (prachtige) hoes van het nieuwe album geeft treffend weer wat het streven naar perfectie met mensen (meestal vrouwen) kan doen en het nummer Maureen gaat hier ook over.
De teksten zijn sowieso een ijzersterke troef op dit album. Ze zijn van de hand van zangeres / fluitiste Margriet Boomsma en ze schroomt niet om maatschappelijke zaken aan de kaak te stellen. Daarnaast zijn de teksten ook nog eens zeer goed te volgen, wat het luistergenot alleen maar bevordert. En genieten, dat kan je volop met deze nieuwe schijf. Het is het tweede album met de huidige bezetting en de band gaat duidelijk verder op de weg die het met het vorige album “One for The Crow” heeft ingeslagen. Evenals op dit vorige album heeft de band een uitgebalanceerde mix van nummers met zang en instrumentale nummers gemaakt. De instrumentale stukken zijn stuk voor stuk pareltjes. For Starters opent met licht dreigende toetsen en melodieus gitaarspel. Het fluitspel van Boomsma dat volgt is prachtig en bezorgt me golven van kippenvel. Higher Ground heeft een prachtig thema dat zowel op fluit, toetsen als op gitaar wordt uitgewerkt. De gitaarsolo van Eddie Mulder is prachtig ingetogen en de wisselwerking met het fluitspel van Margriet is sterk. Het nummer kent meerdere gezichten, dan is er weer een rustig stuk met mooi spel op de akoestische gitaar en dan klinkt het lekker up-tempo en trekt de gitaar feller van leer. Van de instrumentale nummers is Mantova toch wel mijn favoriet. Met name het gitaarspel van Mulder steelt hier de show. Zijn gitaar klinkt steeds weer anders. Maar ook Edo Spanninga laat hier horen wat hij in zijn mars heeft. Zijn lange toetsensolo is geweldig!
Zoals eerder gezegd zijn de nummers waarin gezongen wordt sterk door de verhalende teksten, maar ook instrumentaal gezien is het hier genieten wat de klok slaat. Maureen heeft een prachtige melodie en dito thema. De stem van Margriet Boomsma heeft een hoog soulgehalte en wanneer je haar niet zou kennen zou je makkelijk kunnen denken dat je hier met een donkere soulzangeres te maken hebt i.p.v. een Friese blondine. Haar karakteristieke stemgeluid past perfect bij de muziek en ze zingt naar mijn mening sterker dan op het vorige album. Voordat ze überhaupt met zingen begint, valt er al veel te genieten. De eerste vier minuten ervaar je een instrumentaal hoogstandje waarin de band wederom laat horen hoeveel kwaliteit ze in huis hebben. Opvallend is de subtiele tweede stem van Eddie Mulder die echt perfect bij die van Boomsma past en het nummer een meerwaarde geeft.
Captive Of Fate gaat over het schrille contrast van een kind dat in het rijke westen opgroeit en een kind dat in een kansarm land moet opgroeien. Het opent met prachtig akoestisch gitaarspel terwijl Edo Spanninga met prachtige orkestraties de rest opvult. Het refrein wordt door Boomsma en Mulder prachtig meerstemmig gezongen. Het nummer kent een mooie constante spanning waardoor je aandacht niet verslapt.
Met “Tales Of Imperfection” heeft Flamborough Head een perfect uitgebalanceerd album afgeleverd. Een album dat met elke luisterbeurt een beetje meer zal groeien. Als minpunt kan ik nog de productie noemen die hier en daar een tikkeltje dof aandoet, maar dat stoort eigenlijk nergens. Het is ongelofelijk dat Flamborough Head in Nederland zo weinig kan optreden, terwijl ze in het buitenland wel meer op waarde geschat worden en daar live meer aan de bak komen. Flamborough Head is één van de beste Nederlandse bands van het moment, daar mogen, nee daar moeten we trots op zijn!
Maarten Goossensen