Flood Of RedAlbum

Na een ietwat aarzelend en onzeker debuut in 2010 (vooral te wijten aan gebrek aan ervaring waar het distributie en promotie betreft) mag het Schotse Flood Of Red zich acht jaar na de geboorte bewijzen op het ‘Superball Music’ label. Een verdiende en mede vanuit het label bezien meer dan logische stap, gelet op de intense, atmosferische indie-postrock die dit zestal voortbrengt.

Op eerste gehoor lijkt de sound van Flood Of Red wellicht niet opzienbarend (genoeg) om het verschil te kunnen maken. Maak echter niet de vergissing “Throw” achteloos in de vergaarbak ‘postrock’ te mikken, want daarmee doe je dit eclectische album flink tekort.

Flood Of Red integreert moeiteloos en zeer trefzeker elektronica en donkere, sfeerbepalende jaren ’80 invloeden. Verder absorbeert men stijlen die onmiskenbaar doen denken aan Sunny Day Real Estate en Radiohead. Het mooist van alles is nog de enorme diversiteit die men per song aan de dag legt. “Throw” kun je dus vrij letterlijk beluisteren als een ontdekkingsreis door enkele decennia rockmuziek om uiteindelijk met vaste hand en visie koers te zetten naar een hedendaagse sound waar een heel brede groep liefhebbers zich voor lange tijd aan kan laven.

Op een donkere folky song als Ye Die, Ye die. (een van mijn persoonlijke favorieten, dit zou zomaar de soundtrack voor een film kunnen zijn) gaat Flood Of Red behoorlijk introvert tewerk, iets waar het speelse en meer lyrische Lashes (waar de zang van Jordan Spiers nog meest de uitbundige vocalen van Perry Farrel benadert) bijvoorbeeld helemaal geen last van heeft. Opener en titelsong Throw heeft de gedrevenheid van menig grungesong en heeft mede door een zeer pakkend refrein met hemelse backing vocals de kracht je duurzaam op scherp te zetten. Mijn brein moet in elk geval al enkele weken opslagcapaciteit beschikbaar stellen voor deze voltreffer. Tenslotte kan ik er niet omheen The Treasury (I Have Lost) onder de aandacht te brengen. Wat een tekstuele en vocale schoonheid en wat een ge-wel-dige dynamiek zit er in deze krappe vijf minuten!

Op dit tweede Flood Of Red album valt eigenlijk niets aan te merken, integendeel. Deze band heeft geen overbodige solo’s of eindeloze instrumentale toetspartijen nodig om te beklijven. Met de song en het groepsgeluid als basis legt men een geweldige partij op de mat. Zodra het mp3tje vervangen is door een volwaardig exemplaar van dit album, zal blijken (zo goed kan ik de beperkingen van mp3 inmiddels wel inschatten) dat de productie uitstekend is. En met de drive, het compositorisch inzicht en het vermogen dit te vertalen naar pakkende songs zit het meer dan snor. Grootste bedreiging zit ‘m in de hedendaagse vluchtigheid, waardoor de lagen en aroma’s te weinig tijd gegund wordt om tot bloei te komen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee, zeg ik maar zo…

Govert Krul