For Absent FriendsAlbum

Maar liefst vijf jaar hebben we moeten wachten op het nieuwe album van For Absent Friends (FAF). “Square One” grijpt terug naar de beginjaren van de band, zeg maar begin jaren negentig van de vorige eeuw toen ze klassiekers uitbrachten als “Both Worlds” en “Running In Circles”. Dat wil zeker niet zeggen dat de muziek oubollig is, maar meer dat het gevoel dat de albums van destijds kenmerkte weer terug is. Het vorige album “The Big Room” klonk te klinisch, bijna kil.

De productie, in handen van Emiel Zwaard en FAF, klinkt als de spreekwoordelijke klok. Lekker sprankelend en open. Dat begint gelijk al met Hello World waar Edwin zijn gitaar lekker overstuurd en vervolgens ondersteund door een opzwepend ritme van Ed Wernke een uitermate swingend nummer op de luisteraar loslaat. Stick Around start rustiger, maar heeft toch ook dat swingende dat de nummers van FAF zo kenmerkt. Stil zitten is onmogelijk. Hans van Lint levert op dit album weer een puike prestatie af.

Heerlijk ontspannen toetsenwerk start Call It Chance. Hoor de emotie, niet alleen in de stem van Hans, maar ook in de muziek. Luister naar de schitterende opbouw, het fascinerende samenspel. De slagroom wordt verzorgd door een mooie gitaarsolo. De sfeer slaat met het titelnummer om. Square One doet bijna sinister aan. De samples en het drumwerk dragen daar zeker aan bij. Ik heb alleen op sommige momenten de neiging om “The Big Room” te zingen.

Wonder is echter de ultieme reden om dit album van FAF aan te schaffen. Muziek is emotie en dit nummer raakt mij recht in het hart. Een paar weken voor de uitgave van dit album is mijn vrouw overleden. Het is voor mij nog steeds niet mogelijk om zonder tranen naar dit nummer te luisteren. Dit is waarschijnlijk het mooiste en meest emotionele wat FAF ooit op cd heeft gezet. De tekst versterkt dat gevoel. Waarlijk wonderschoon is de opbouw. Mooi pianospel van Ron Mozer, ingetogen gitaar- en drumspel en de stem van Hans die telkens voor kippenvel zorgt. Luister, huiver en raak in vervoering en dat gedurende ruim acht minuten.

Het eerste geëngageerde nummer dat ooit uit de pen vloeide van FAF is Berlin Wall. Een aanklacht tegen de huidige maatschappij die bezig is een nieuwe Berlijnse Muur te bouwen. Ed siert dit nummer extra op met verrukkelijke solo’s. Bijna onderhuids pompt Ron Mozer via Us zijn toetsenpartijen binnen. Het sluimert, maar komt nooit tot een echte uitbarsting. Juist die spanning maken dit nummer aantrekkelijk.

Het korte Falling Asleep is een solospot voor zanger Hans van Lint die zichzelf begeleidt op akoestische gitaar. Het afsluitende Billy is een nummer van de Franse band Ange. Een band waarmee FAF in Frankrijk regelmatig op het podium staat. Christian Décamps neemt het Franstalige gedeelte van de tekst voor zijn rekening. Ook Ron Ottenhoff van Alquin blaast zijn partijtje mee en gaat schitterende duels aan met gitarist Edwin Roes.

Een absolute aanrader, dit nieuwe album van FAF, “Square One”. Acht juweeltjes en een kroonjuweel.

Rob van Oosten