For Selena And SinAlbum

Zoals bij veel nieuwe groepen ging het bij For Selena And Sin niet veel anders.

Je heet Pasi Kolari, bent muzikant en je wilt je muzikale ei graag kwijt in een groep. Je bespreekt dat met je kameraad en medemuzikant Teemu Turkia en gaat op zoek naar andere muzikanten om je line-up te completeren. Je kiest vervolgens een in mijn ogen hoogst ongelukkige bandnaam. Dan komt de belangrijkste stap en dat is het componeren van nummers om zo snel mogelijk een demo te produceren. Die met drie nummers gevulde demo wordt opgepikt door een platenmaatschappij (in dit geval een Nederlandse), je tekent een leuk contract en krijgt zodoende budget voor een échte plaat. Tussentijds vertrekt je zangeres nog even, maar je vindt gelukkig snel een prima opvolgster. Dit is in het kort de niet erg opzienbarende geschiedenis van deze formatie uit Finland.

Na bestudering van de line-up, land van herkomst en (spuuglelijke) artwork van het bijgeleverde cd-boekje, bekroop me het gevoel opgezadeld te zijn met een onvervalst gothic rockplaatje (de begrijpend lezer bespeurt hier terecht mijn afkeer van dit genre). Omdat ook zangeressen mij in dit metier doorgaans niet bekoren, beloofde deze recensie een hele kluif te worden. Het heeft dan ook even geduurd voordat ik het schijfje aan een eerste luisterbeurt onderwierp. Er volgde vrij rap een tweede, een derde, een vierde en nog een stuk of tig van deze beurten. Zoals wel vaker bleek ik hier te maken te hebben met iets anders dan het in eerste instantie leek. Nee, het is geen gothic rock, maar stevige melodieuze rock met pop invloeden. De muziek laat zich in eerste aanleg het best vergelijken met ons eigen The Gathering. Met Annika Jalkanen heeft For Selena And Sin ook een uitstekende zangeres in huis die de vergelijking met Anneke van Giersbergen ruimschoots aankan.

Muzikaal steekt het ook degelijk in elkaar. Gitaarsolo’s zal je niet veel aantreffen, althans niet op de voorgrond. De spaarzame solo’s worden vaak gemaskeerd door slaggitaar. De twee gitaristen zorgen voor flinke power en energie, ondersteund door vrij onopvallende basgitaar en drums. Een goed voorbeeld daarvan is de opener Who’s Behind The Door? Een beter begin kan je dan ook niet wensen. Lost Like Dreamers Are is wat rustiger maar heeft een heftig eind dankzij de rauwe meerstemmige zang. A Rain Tonight gaat naadloos over in het mooie Heal en is eigenlijk één nummer. Waarom er dan ook twee afzonderlijke nummers van zijn gemaakt ontgaat me volledig.

Doorgaans legt Annika Jalkanen een erg krachtige zang neer, op Satellites heeft zij toch de grootste moeite om boven de muzikale power uit te komen. Mocht de groep plannen hebben om hitlijsten te bestormen, dan leent het korte Million Miles High zich daar buitengewoon voor. Een ongecompliceerde rocksong met een aanstekelijk refrein.

Over de afsluiter Happy New Year heb ik zo mijn bedenkingen. Het is een goed opgebouwd heerlijk (bijna) instrumentaal nummer met veel power en vervormde gitaar dat je zo lekker door je huiskamer kan laten schallen. Had men de tekst op het eind van het nummer maar weggelaten, want na de jaarwisseling draai ik het nummer niet meer.

“Overdosed On You” is een ongecompliceerde plaat die zich prima laat beluisteren, dankzij de uitstekende zangeres en de lekkere power in de muziek. De speelduur van het album is met zijn drie kwartier ook ruim voldoende, want eentonigheid ligt wel op de loer. Het is ook muziek die je niet in je luisterstoel vastbindt. Kortom het is een prima plaatje, dat smaakt naar meer.

De vraag is alleen of successen met deze groepsnaam behaald kunnen worden.

Hans Ravensbergen