Forgotten SunsAlbum

Een persoonlijke waarschuwing vooraf: “bezint alvorens dit product tot u te nemen!”.

Diegenen die het debuutalbum “Fiction Edge I” en opvolger “Snooze” kennen, zullen bij beluistering van dit derde album “Innergy” van onze Portugese vrienden wellicht stijl achterover vallen. De groep die ooit begon als een neo-prog formatie met wat stevige randjes is verworden tot een progmetal formatie van het zuiverste water. Wanneer je geen liefhebber bent van dit metalen geweld binnen het genre wat wij bestrijken, dan is deze plaat zeker niet jouw kopje thee.
Het omgekeerde kan natuurlijk ook gebeuren. In dat geval kan dit kopje kruidenthee jou misschien smaken. Tenminste, wanneer Dream Theater, Poverty’s No Crime, Pain Of Salvation en Vandenplas jouw cd-kast vullen.

Muzikaal zit het letterlijk gezien geramd. Over het algemeen wordt flink vaart gemaakt en voltrekken deze 64 minuten zich in een rap tempo. Dat de individuele groepsleden daarbij een onderlinge wedstrijd notenbalkracen hebben afgesproken lijkt mij vrij duidelijk. Zo wedijveren gitarist Ricardo Falcão en toetsenist Miguel Valadares regelmatig wie zijn noten en akkoorden het snelste kan spelen. J.C. Samora laat zich daarbij niet onbetuigd en drumt zich letterlijk zeven slagen in de rondte. Luisteren naar deze plaat vergt dan ook een vrij lange adem.

Toch is er nog een grotere ‘maar’ aan dit album verbonden. Vocaal gezien laat de groep immers steken vallen. Had men in Linx nog een zanger die potten kon breken, met Nino Nunes heeft men niet bepaald een begenadigd zanger in huis gehaald. Zo vliegt deze man met zijn soms schreeuwerige zang regelmaat uit de bocht wanneer het volume wordt opgeschroefd. Ik ontkom zelfs niet aan de indruk dat Nunes altijd even zuiver zingt.

De drie langere nummers op deze schijf zijn nog het best te verteren met als uitschieter News, waarin nog een piepklein rolletje is weggelegd voor Sacha de Boer. Het valt overigens te betwijfelen of miss Journaal daarvoor de royalty’s heeft ontvangen.

Meer woorden vallen er over “Innergy” simpelweg niet vuil te maken. Ondanks de goede bedoelingen een andere muzikale weg te kiezen, zullen de heren goed te rade moeten gaan bij hun inspiratiebronnen (zie boven). Wellicht dat album nummer vier zich dan in dit dicht bevolkte genre enigszins onderscheidt.

En ik had je nog zo gewaarschuwd!

Hans Ravensbergen