Fossil EvolutionAlbum

Niet veel lezers zal de naam Isopoda iets zeggen. Welaan, dit was een band uit België die eind jaren ’70, begin jaren ’80 aan de weg timmerde in de progscene. Misschien was er bij onze zuiderburen niet zoveel voor nodig, maar dit gezelschap verwierf zich wel de bijnaam de ‘Belgische Genesis’, dus moet het enige klasse in zich geherbergd hebben. Een van de oprichters, Arnold De Schepper, heeft nu, decennia na dato, een nieuwe band opgericht: Fossil Evolution. Zou nog een vleugje Genesis te horen zijn? Ik ben op mijn hoede, want heb in het grijs verleden eens het optreden van een Belgische symfonische band bezocht, die nota bene hun keyboards ‘vergeten’ waren!

Fossil Evolution laat eigentijdse progrock horen, zeker met de roots in die oude tijd, maar maakt er geen probleem van ook wat jazz en pop in de muziek te stoppen, zodat toch een min of meer eigen stijl ontstaat. Het venijn zit ‘m bij de cd “World In Motion” in de staart, maar ook in de kop. Opener Beautiful Colours laat straf gitaarwerk met de nodige diepgang horen met lekkere ritmes. En ja hoor, toetsen zijn ook duidelijk aanwezig (opluchting!), bespeeld door Maarten De Schepper, één van de drie zonen waarmee pa Arnold deze schijf heeft gemaakt!

Afsluiter Considering is een bewerking van een oud Isopoda nummer. Geslaagd, zeg ik, met een mooie opbouw, verrassend en fraai trompetspel, en goede toetsen- en gitaarsolo’s. Ja, heel, heel in de verte roept de muziek in dit nummer af en toe iets van een van de fossielen van de prog, Genesis, op, maar daar houdt de vergelijking ook direct mee op. Wel veelzeggend voor het nieuwe werk dat deze cover als beste uit de bus komt.

De tussenliggende nummers zijn van iets minder hoog gehalte. Zo is de  titelsong  als ballad minder geslaagd, het blijft steken in goede bedoelingen, gaat nergens heen en maakt niets los. Oblivion zorgt dan nog wel weer voor enige opwinding, met een portie lekkere  instrumentale jazzrock.

Ik ben niet helemaal stuk van de zang van broers Maarten en Arne en het gezelschap lijkt wat moeite te hebben de intermezzo’s tussen de zangpartijen en de instrumentale erupties goed te vullen. Maar daar staan voldoende gewoon hele mooie stukken muziek tegenover.  En wie maalt over die paar minpuntjes met zo’n affiche: “oprichter van “Belgische Genesis” richt ruim dertig jaar later met zijn drie zonen nieuwe progband op”.

Fred Nieuwesteeg