FountainheadAlbum

Multi-instrumentalist Tom Geldschläger wordt geboren op 6 maart 1984 in Greifswald, Duitsland. Daarmee is hij jonger dan het debuutalbum van de Michael Schenker Group, maar toch de start van zijn ep “Fear Is The Enemy” doet je meteen denken aan zijn veel oudere landgenoot. Fretloze gitaarvirtuoos Geldschläger opent het album met de intro van Schenker’s Lost Horizons, maar laat dit geruisloos overlopen in Pink Floyd’s Shine On, om vervolgens met oosterse klanken een kakofonie aan geluiden op te zetten.

Tom Geldschläger is een gitarist die van alle markten thuis is, hij speelt net zo gemakkelijk heavy rock zoals Michael Schenker, perfectionistisch als David Gilmour en virtuoos als Steve Vai. Met name met deze laatste wil Geldschläger graag vergeleken en vereenzelvigd worden. In de persinformatie wordt met veel trots een quote van Christian Münzer aangehaald “the Steve Vai of the new millennium”. En luister maar naar het titelnummer Fear Is The Enemy om te ontdekken dat er ook een duidelijke overeenkomst is.

Geldschläger heeft met ruim honderd verschillende artiesten en bands samengewerkt en heeft bijna alle muziekgenres bestreken. Ook op deze ep wordt Geldschläger bijgestaan door een heel legertje aan gastmuzikanten, met name bassisten, drummers – zowel op akoestische als elektronische drums – en toetsenisten. Maar ook een orkestraal tintje wordt toegevoegd door Matthias A. Preisinger. Dit mini-album is de eerste uit een reeks van vier solo ep’s die via bandcamp (gratis) te verkrijgen is.

Nu is deze ep een puur instrumentaal album, waarbij de gitaar zeker de boventoon voert. Op zich niets mis mee en in mijn kast staan legio instrumentale cd’s van bekende en minder bekende gitaristen. Maar Geldschläger weet mij niet voor de volle 33 minuten – die het mini-album duurt – te boeien. Na een tweetal nummers heb je het trucje en de op Steve Vai lijkende gitaaraanslagen wel gehoord. De variatie is nog onvoldoende aanwezig.

Met “Fear Is The Enemy” geeft Tom Geldschläger – alias Fountainhead – een mooi visitekaartje af. Hiermee toont hij aan een gitarist te zijn van grote klasse, die zich kan meten met de hierboven genoemde grootheden op gitaar. Echter om als artiest een volledig album te maken, zal er meer variatie in de nummers moeten worden aangebracht. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat de andere drie ep’s in deze reeks gaan brengen. Voor liefhebbers van virtuoze gitaarmuziek is dit album overigens zeker een aanrader!

Mario van Os