FrameshiftAlbum

De van oorsprong uit Duitsland afkomstige multi-instrumentalist Henning Pauly is al vele jaren woonachtig in de Verenigde Staten en is daar ongetwijfeld in contact gekomen met het werk van professor Richard Dawkins. Het werk van deze neo-Darwinist is voor Pauly een onuitputtelijke bron van inspiratie. “Unweaving The Rainbow” is de titel van een boek van Dawkins en de nummers zijn gebaseerd op hoofdstukken van zijn boeken.

Voor dit debuut heeft Henning Pauly gebruik kunnen maken van de zangkwaliteiten van James LaBrie. Pauly heeft geprobeerd om LaBrie anders te laten klinken dan bij Dream Theater. Hij is daar slechts ten dele in geslaagd. Het materiaal heeft duidelijk raakvlakken met Dream Theater en dus zingt LaBrie een groot aantal nummers in dezelfde toonhoogte. Toch heeft Pauly “Unweaving The Rainbow” een eigen geluid meegegeven. Het werk van Frameshift is subtieler, perfect uitgewerkt zoals het geweldige Message From The Mountain. Het grote verschil zit ‘m echter in het kleine, een extra toetsenpartij, een vervorming op de zang enz.

De cd start pas echt met The Gene Machine, want Above The Grass – Part 1 is niets meer dan gefluit van vogels , akoestische gitaar en James LaBrie. In dit nummer komen gedachten bovendrijven aan Chrome Shift. Zal wel aan de naam liggen. Jammer is echter wel dat een drietal rustige nummers, River Out Of Eden, Your Eyes en La Mer wat dicht bij elkaar liggen. Gelukkig worden ze onderbroken door één van de vele hoogtepunten van de cd; het al eerder gememoreerde Message From The Mountain. Heerlijk rustig toetsenspel valt samen met gitaarspel en langzaam voegen zich meer instrumenten toe en wordt het geheel ook steviger. Natuurlijk vinden er de nodige breaks en sfeerwisselingen plaats, maar er gebeurt zo onvoorstelbaar veel binnen een nummer dat het ondoenlijk is dat te verwoorden. Zet een hoofdtelefoon op en u hoort dingen die anders voor u verborgen zouden blijven, zeg maar de onzichtbare kleuren van de regenboog.

Pauly is behalve een begenadigd componist ook een uitstekende gitarist, toetsenist en bassist, zoals hij laat horen in de solo’s, duetten en het swingende basspel. Nice Guys Finish First is hiervan een goed voorbeeld. Een heerlijk swingend nummer met Hammondachtige partijen, samenzang, rustige gedeelten en een duet tussen gitaar en toetsen. Het opvolgende Arms Races is lekker stevig, snel en de zang van LaBrie wordt zo nu en dan fors vervormd. Tel daar de dreigende drumpartijen, de algehele orkestratie (alsof er een kompleet orkest wordt ingezet) bij en het geheel ademt iets onheilspellends en massaals uit.

Origins And Miracles brengt het geheel weer in evenwicht. Een nummer om weer lekker weg te dromen. Ook Off The Ground kent weer van die lekkere vette toetsenpartijen en een venijnige gitaarsolo.

Het met allerlei vreemde geluiden startende Cultural Genetics laat een heel andere kant van Frameshift horen. Een industrieel aandoend geheel waar dan weer banjo tegenover wordt gezet, zodat het heel apart klinkt. Een nummer genaamd, Bats, moet natuurlijk onheilspellend zijn, want bij vleermuizen denken de meeste mensen aan bloed en Dracula. Pauly moet hetzelfde hebben gedacht, want het nummer is sinister, bevat een saxofoonsolo en driegende toetsenpartijen. Deel twee van Above The Grass laat weer een rustig Frameshift horen. Akoestische gitaar, de zang van James LaBrie en de mooie opbouw naar de climax, een complete regenboog aan kleuren, emoties, variatie. Laat mij nog eenmaal genieten van deze pracht.

Henning Pauly gebruikte voor zijn regenboog alle negen kleuren en mengde er vervolgens lustig op los, zodat een “Unweaving The Rainbow” een uitgekiend kleurenpalet laat zien van grote klasse. Volg de regenboog en u komt uit bij een grote pot met goud.

Rob van Oosten