FrequencyAlbum

Dat zoeken we op!

Wie kent niet die legendarische kreet uit het altijd gezellige tv-programma Twee Voor Twaalf. En waar kun je nu beter de betekenis van een woord opzoeken dan in de Dikke Van Dale. Zo gezegd, zo gedaan. Het woord ‘frequentie’ wordt in dit lijvige werkje omschreven als: het aantal malen dat een verschijnsel zich voordoet in een zekere periode. Dat moeten de heren van het Zweedse Frequency geweten hebben, want anders hadden ze nooit voor zo’n treffende bandnaam kunnen kiezen. De muziek die dit gezelschap produceert is namelijk al veel vaker gemaakt in de afgelopen jaren. Of frequenter zo u wilt! Frequency zit als het ware op een frequent gebruikte frequentie met hun frequentatieve muzikale uitingen.

Frequency, dat in zijn huidige vijfkoppige samenstelling opereert sinds eind 2003, beweert in zijn biografie klassieke heavy metal te maken met invloeden uit de progressieve rock. Een knappe jongen die deze invloeden kan terughoren op hun debuutplaat “When Dream And Fate Collide”. Mochten ze er al zijn, dan hebben de heren ze in elk geval vrijwel onherkenbaar weggemoffeld. Vergelijk het maar met verstopte paaseieren die je pas ergens rond Kerstmis weer terugvindt. De term klassieke heavy metal dekt de lading van Frequency’s muziek overigens ook niet echt. Er is weliswaar naar hartenlust gespiekt in die contreien, maar melodieuze power metal zou een betere omschrijving van het gebodene zijn.

Moeten we nu ernstig onder de indruk zijn van “When Dream And Fate Collide”? Neen, is het volmondige antwoord op deze vraag. Nee, nee en nog eens nee! En waarom niet? Omdat dit muziek zonder ziel is! De heren van Frequency hebben grondig historisch onderzoek verricht naar de beginselen van de heavy metal en hebben alle clichés de ze zijn tegengekomen in hun nummers verwerkt. Het heeft geresulteerd in een negental composities waarin elke vorm van eigen inbreng ontbreekt. Bovendien gaan alle songs even snel het andere oor uit als ze het ene oor zijn binnengekomen. Begin dan een coverband als je zelf toch niks noemenswaardigs te melden hebt!

Er zijn trouwens ook best positieve dingen te melden over Frequency. Zo heeft de band de beschikking over een heel behoorlijke zanger en is het geleverde spel strak te noemen. Ook op de ultravette productie van “When Dream And Fate Collide” kan weinig kritiek zijn. Maar ja, alleen daarmee red je het niet op de overbevolkte metalmarkt van heden ten dage. Je hebt toch echt iets van eigenheid nodig om enigszins op te vallen. En misschien nog veel belangrijker; je moet composities hebben die hout snijden. Geen veertien in een dozijn liedjes die we al talloze malen voor de gevulde kiezen hebben gekregen.

Aangezien het hier een debuutalbum betreft krijgt Frequency vooralsnog het voordeel van de twijfel. Meer dan een hardplastic stoeltje op de derde rang zit er momenteel met “When Dream And Fate Collide” echter niet in. Van de comfortabele logeplaatsen, waar genregenoten als Nocturnal Rites prinsheerlijk zitten, mogen onze Zweedse vrienden van Frequency voorlopig slechts dromen.

Joost Boley