Frogg CafeAlbum

Verrassend is de tweede cd van Froggcafe te noemen. Deze Amerikaanse formatie geeft op uitzonderlijke wijze gestalte aan het fenomeen progressieve rock met jazz invloeden. Het gitaargeluid klinkt af en toe wat achterhaald maar de composities, waarbij we moeten denken aan een groepsgeluid dat ergens ligt op het raakvlak van Yes, Zappa, Gentle Giant en Genesis, op “Creatures” zijn zeker de moeite waard om het volle uur uit te zitten.

Het begint al met het feit dat de nummers van Frogg Cafe een kop en een staart hebben. Er zijn geen losse eindjes en ook de wat langere nummers weten tot het eind toe te boeien. Een goed voorbeeld daarvan is Waterfall Carnival. Een mooi akoestisch intro geeft de sfeer van het nummer goed aan. Met het warme stemgeluid van Nick Lieto wordt het nummer naar grote hoogte gebracht. Aanvullend wordt de fluit van Sharon Ayasse ingebracht om het (vroege) Genesissfeertje helemaal compleet te krijgen. Een geweldig nummer zoals ik het in jaren niet meer heb gehoord. Vooral het samenspel akoestische gitaar en synthesizer is volledig uitgebuit. Je wordt eigenlijk weer een beetje teruggebracht naar de tijd van “A Trick Of The Tail” (Genesis) maar ook Jethro Tull invloeden zijn er zeker in verwerkt en als klap op de vuurpijl hoor je halverwege het nummer een viool en ben je aanbeland in een zeventiger jaren elpee van Kansas.

Ook het titelnummer Creatures is geweldig. Ritme- en sfeerverandering is goed op elkaar afgestemd. De stuwende basloopjes en de speelse gitaarpartijen zijn dik voor elkaar. Dan bemerk je ook dat de band volgens een bepaalde formule speelt. Nummers zijn steevast opgebouwd uit een paar coupletten waarna langgerekte instrumentale passages worden ingezet. Dit past goed in de nummers van Frogg Cafe. Andere bands zouden hier niet mee wegkomen. The Celestial Metal Can is een (experimentaal) instrumentaal stuk waarbij in het cd-boekje gewag wordt gemaakt dat de song is opgedragen aan componist Charles Ives. Eigenlijk kun je er niet zoveel mee. Wat mij betreft ruim acht minuten verveling maar anderen zullen lekker onderuit gaan zitten en genieten van diverse effecten en andere naargeestige geluiden. Dus maar meteen doorgeschakeld naar Gagutz. Een lekker in het gehoor liggend ritme dat veelal bestaat uit jazzakkoorden. Gezien het complexe vioolgeluid zou het nummer uit het assortiment van UK (Eddie Jobson) kunnen zijn.

Wil je genieten van een uur prima progressieve rock met jazzinvloeden waarbij de bekendere symfonische bands uit de jaren zeventig nog even de revue passeren dan is Creatures de cd die bij je past. Een prima band waarvan ik hoop nog veel te horen.

Ruud Stoker