FuchsAlbum

Hans-Jurgen (Hansi) Fuchs is al jaren actief in uiteenlopende muzikale projecten, als schrijver, muzikant en producent. Hij was bijvoorbeeld nauw betrokken bij de progressieve cd’s die zijn vrouw tussen 1994 en 2002 als toetseniste opnam onder de naam INES. Van een eigen cd was het tot nu toe nog niet gekomen. Fuchs vond dat de tijd er nu eindelijk rijp voor was hier verandering in aan te brengen.

Fuchs vertelt met zijn cd “Leaving Home” het verhaal van zijn familie aan vaderskant in de periode 1920-1945. Gebaseerd op de herinneringen van zijn grootmoeder komt het familiealbum tot leven in de rustige en gelukkige jaren twintig, gevolgd door Hitler’s machtsovername en de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal eindigt met de verdrijving van het gezin uit Silezië in 1945.

Multi-instrumentalist Fuchs grijpt in zijn muziek terug naar de jaren ’70, waarbij de naam van Pink Floyd gerust genoemd mag worden. Hij vliegt wel een legertje muzikanten in, vooral voor de zang, enkele gitaarsolo’s, toetsenwerk en cello. Maar het is toch echt zijn project geworden. Dat blijkt  ook uit de naam van zijn project. Na jaren van puzzelen is hij gekomen tot deze briljante vondst: FUCHS.

FUCHS maakt een valse start met een paar nietszeggende nummers. De zang is bijna niet te verstaan en de nummers kenmerken zich vooral door veel herhalingen. Dat is een euvel waar de hele cd overigens wel mank aan gaat. Ik veer een beetje op tegen het eind van Such A State Of Affairs I als de eerste echt gitaar binnenkomt, na een piano-intro.
Life’s In A Balance roept door de sfeer en het gitaarspel gedachten op van Camel, met hun oorlogsverhaal “Nude”. De eerste echte gitaarsolo doet mijn hart sneller kloppen. Als later Fuchs’ eerder gememoreerde ega Ines aanschuift met een majestueuze toetsensolo, weet ik dat we een van de hoogtepunten van de cd te pakken hebben.

Fuchs doet grote moeite sfeerplaatjes te creëren die bij voorkeur ook nog passen in het tijdsgewricht. De muziek is doorspekt met geluidseffecten die dit moeten benadrukken: vallende druppels, tikkende klokken, vliegtuigen die iets laten vallen en radiostemmen. Fraai vind ik de cello die onder andere in Atonement nadrukkelijk opduikt naast de piano. Dit instrument geeft een duidelijk melancholieke draai aan de muziek. Hele korte intermezzo’s wisselen langere stukken af. Het niveau is wisselend. Nummers die je zo kunt doorscrollen, gaan hand in hand met beeldschone momenten, soms vervat in een enkele gitaarsolo of een ingetogen pianopassage.

Net als iedereen zijn koffers heeft gepakt om naar huis te gaan, heeft FUCHS nog een verrassing in petto: het slotstuk Leaving Home. Dit is een nummer waar je voor thuis blijft. Subtiel pianospel leidt dit keer fraaie zang in, de cello weet een gevoelige snaar te raken, de akoestische gitaar tokkelt met een strijkje op de achtergrond. Dan barst de apotheose van elkaar minutenlang opvolgende gitaarsolo’s los. Hemelse muziek!
chs heeft een zeer persoonlijk relaas opgetekend, waar hij beslist mee thuis kan komen. In zestien nummers en vijf kwartier neemt hij ons mee door een stukje geschiedenis. De muzikale verpakking is afwisselend van toonzetting, maar ook van kwaliteit. Het totaal bevat voldoende hoogtepunten om er voor te zorgen dat “Leaving Home” blijft hangen.

Ach Hansi, vertel nog eens een verhaaltje. Val iets minder in herhalingen, hou het iets korter, verlaat af en toe eens de gebaande paden en ik zal weer één en al oor zijn!

Fred Nieuwesteeg