GalahadAlbum

In 2012 is dit het tweede album van Galahad en het was zelfs al helemaal afgerond toen “Battle Scars” op de markt kwam. In datzelfde schrijfproces is ook “Beyond The Realms Of Euphoria” geschreven en dit afzonderlijke duo heeft daarom een speciale plek in de historie van de band. Het hoe en waarom kunt u in mijn recensie van dat album lezen of in mijn interview met bandleider Stuart Nicholson, dus laten we ons daarom in deze recensie vooral op de muziek storten.

Starters van de cd, Salvation I en II zijn stuwende nummers die je gelijk diep het album in sleuren. Licht orkestraal gezang gaat over in een geweldig aanstekelijke beat en laat je hele lijf mee sidderen gedurende de eerste twee nummers. Eigenlijk is het vanaf de start van de cd overduidelijk dat er één element meer dan nadrukkelijk aanwezig is. Een naam die we bij Progwereld nog niet veel genoemd hebben in de recensies van Galahad is Dean Baker, die verantwoordelijk is voor de programmering en de toetsen van de band. Vooral zijn bijdrage is op dit album bepalend voor het totaalgeluid. Zowel de nieuwe arrangementen als de afsluitende klassieker op het album worden gedomineerd door het aandeel van Baker, die wat mij betreft uitstekend werk aflevert. Guardian Angel is opvolgend een heerlijk neoprog nummer met bijzonder fijne sequences, gemengd met af en toe snoeiharde gitaarriffs waardoor je ook zou zeggen dat dit zowat één van de stevigste werkstukken in de historie van de band is. Ook Guardian Angel – Reprise is van grote klasse met gevoel voor symfonische dramatiek.

Richelieu’s Prayer 2012 is een hernieuwde uitgave van een nummer wat van een ouder album van de band komt, in dit geval van de bands debuut “Nothing Is Written”. Ook dit nummer is in een nieuw jasje gestoken in het kader van het 25-jarig jubileum van de band. Hier komen de oude neo (Marillion) klanken van de band weer onherroepelijk naar boven en klinkt zanger Stuart Nicholson weer zoals Fish in zijn jonge jaren klonk. Sprankelend opgenomen en op zich is het idee van een oude song in een nieuw jasje steken op een nieuw album een leuk idee, hoewel het nummer toch een tikje een vreemde eend in de bijt is geworden in het geheel. Persoonlijk zou ik voorstander zijn om het hele album “Nothing Is Written” opnieuw op te nemen, want productioneel is de schijf een drama. Maar goed, we hebben het ook over een cd die ruim twintig jaar geleden in de beginfase van de band is opgenomen.

“Beyond The Realms Of Euphoria” is een wapenfeit van Galahad met vele gezichten. Aan de ene kant kan je er veel smaakvolle elektronica en heerlijke subtiele sequences in vinden; aan de andere kant zitten er juist weer veel stevige en zelfs rauwe randjes aan. Daarnaast druipt het album van de nodige symfonische en bombastische dramatiek. Wat het in mijn optiek bijzonder aantrekkelijk maakt, zijn de details die je pas echt ontdekt als de cd meerdere sessies in je cd speler heeft gehad. De nagalm van Nicholson’s zang, de diepe bas achtergrondzang in Salvation, het fantastische pianospel van Baker in …And Secret Worlds, de grunts (jaja!) in All-in The Name Of Progress en ga zo nog maar even door. Ondanks dat de verstokte fans waarschijnlijk al vaak op de proef zijn gesteld, is dit werkje toch weer een stap vooruit in de ontwikkeling van de band. Feit is dat Galahad een instituut aan het worden is in de wereld van prog. Als je de trouwe fans gedurfde albums als deze voorlegt, heb je ballen in de broek. En dat lef kan je verder brengen in de (prog)wereld. Het is aan Stuart Nicholson en consorten om dit vast te houden. Top tien kandidaat voor 2012.

Ruard Veltmaat

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder.