Garden WallAlbum

Garden Wall en The Anon waren de twee bands waar Genesis uit voortgekomen is en even voor de duidelijkheid: het hier besproken album heeft daar niks mee van doen.

Deze Garden Wall is een Italiaanse progband die in 2002 hun vijfde cd “Forget the Colours” maakte met daarop een unieke mix van RIO en progmetal. Op hun debuutalbum “Principium” uit 1993 is het echter nog andere koek. Hierop prijken zeven, wat donkere, neo-prognummers waar de liefhebbers van Asgard, Pendragon en IQ wel raad mee zullen weten. Ondanks dat de cd het moet afleggen tegen Asgards “Arkana” ligt de sfeer van dat meesterwerk als een warme deken bovenop “Principium”. Eigenlijk druipen de vele Asgard-kenmerken er vanaf.

Dat wordt nog eens extra versterkt door de aanwezigheid van ex-Asgard drummer Thomas Schaufler. Het is lovenswaardig dat zanger, gitarist, bassist en toetsenist Alessandro Seravalle, het brein achter Garden Wall, gekozen heeft voor een drummer van vlees en bloed en niet voor de gemakzuchtige oplossing van een drumcomputer. Schaufler geeft een creatieve meerwaarde aan de nummers.

Opmerkelijk is dat Garden Wall naast Seravalle over nog twee toetsenisten beschikt, terwijl de muziek alles behalve toetsengericht is. Het zijn vaak simpele akkoorden en eenvoudige melodielijnen die ter ondersteuning dienen. Ook de geluiden zijn niet al te gevarieerd. In het instrumentale Silent Waves In A Raging Ocean staan de toetsen wèl op de voorgrond. Wollige synthesizerklanken creëren een troebele sfeer die (als er wat ritme bijkomt) lekker doorkabbelt tot het nummer afzakt naar een beklemmend stuk. Vervolgens zorgt een fraaie melodie voor de ontlading en al het voorafgaande lijkt betekenis te krijgen. Het is alsof je met je hoofd boven water komt. Prachtig effect. Het enige nummer dat enigszins toetsenvirtuoos is, is Wehwalt. Dit is een goed klinkend kerkorgelnummer in twee delen zoals Tomas Bodin van The Flower Kings dat tegenwoordig ook laat horen.

“Primcipium” moet het hoofdzakelijk hebben van het zeer genietbare gitaarspel van Seravalle. Hij is het meest in zijn element op de zessnaar en dat is te horen ook. Messcherp in de riffs als Massimo Michieletto (Asgard) en slepend in de solo’s zoals Mike Holmes (IQ) of Karl Groom (Threshold). Bijster origineel is hij niet, maar het klinkt allemaal erg lekker. The Giant And The Wise-Man en het elf minuten durende Ekpyrosis zijn hoogtepunten op dit album met van die enorme gitaaruitbarstingen. In dergelijke passages is kippenvel onontkoombaar. Voer voor de neo-progliefhebber. Met name Ekpyrosis zit vol tempo- en sfeerwisselingen. Snelle, uitbundige, declamerende, intense en spookachtige momenten passeren de revue. Toch blijft het nummer één geheel. De matige opener The Garden verbleekt hier een beetje bij. Het neuzige gitaargeluid en het vaak gejaagde tempo doen het nummer geen goed. De zang is zoals op heel de cd een dubbeltje op z’n kant. De gelijkenis met Peter Hamill is opvallend.

In The Dark opent met klagende zang en zoals de titel al doet vermoeden is de sfeer er erg donker. Daarna waan je je op “Misplaced Childhood” van Marillion en niet zo’n beetje ook. Het is goed gedaan dus het mag. De meerstemmige Rothery-gitaar is zeer fraai. Afsluiter Onde Radio is gedreven met puik basspel. De finale is een wervelende akkoordenreeks die maar door blijft gaan. De wat obligate gitaarsolo is vrij zacht gemixt. Hiermee komt een fraaie cd tot z’n eind.

“Principium” werd destijds uitgebracht op het inmiddels ter ziele gegane ‘Music Is Intelligence’-label. Hopelijk komt er elders ooit nog eens een heruitgave. Wacht er maar niet op en onderneem een zoektocht naar een mailorderbedrijf dat de cd nog op de plank heeft liggen. Het loont de moeite.

Dick van der Heijde