Harrison, Gavin en 05RicAlbum

Hoewel Gavin Harrison binnen de progwereld met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het meest bekend is van zijn werk met Blackfield, Fjieri, King Crimson, No-Man, OSI, Porcupine Tree en Steven Wilson, is de in Engeland geboren drummer een veelgevraagde sessiemuzikant. Daarnaast brengt hij samen met multi-instrumentalist Ric Bayer (05Ric) ook enige platen uit. “Circles” is het tweede album van deze samenwerking. Dit in 2009 verschenen album is aanvankelijk alleen via de website of bij de concerten van de band verkrijgbaar, maar verschijnt een jaar later opnieuw op de markt met, naast het originele album, ook een dvd met een 5.1 surround mix van het album.

De twee buitengewoon getalenteerde muzikanten borduren met “Circles” min of meer voort op hun bejubelde debuutalbum. Evenals “Drop” staat dit album immers bol van ritmische slimmigheidjes, ontelbare merkwaardige maatsoorten en aparte arrangementen. Omdat “Circles” welhaast uit zijn voegen barst van uitheemse maatsoorten en excentrieke ritmes, moet dit tweede album dan ook voor muziekliefhebbers met een sterke affiniteit met wiskunde een walhalla zijn. Ik hoor namelijk allerlei (vreemde) maatsoorten langskomen waarvan ik het bestaan niet eens wist!

Nu weet ik dat een overvolle technische bagage meer dan eens leidt tot een album met doorgaans oervervelend gedreutel en dito virtuoos geneuzel, maar Bayer en Harrison weten deze valkuil handig te omzeilen. Ofschoon de twee technisch zeer begaafde instrumentalisten hun vakbekwaamheid meer dan eens ten toon spreiden, gaat dit niet ten koste van de muzikaliteit van de plaat. De twee heren stellen hun meer dan uitstekende instrumentenbeheersing op deze plaat namelijk in dienst van de muziek.

Ondanks allerhande excentrieke arrangementen, ingewikkelde instrumentaties en wonderbaarlijke toonzettingen, klinkt de muziek hierdoor niet buitengewoon complex of moeilijk. Het (samen)spel van GH05, zoals de band in de volksmond genoemd wordt, klinkt hier dan ook eerder onbevangen en ongedwongen dan bedacht en gekunsteld. De samensmelting van jazz, mathrock en progressieve rock op “Circles” zal daardoor ook voor doodgewone stervelingen te genieten zijn.

Hoewel de plaat niet elke dag in mijn cd-speler te vinden zal zijn, heb ik enorme waardering voor de technische en muzikale talenten van Bayer en Harrison. Door hun technische vakbekwaamheid te koppelen aan hun muzikaliteit weten de heren zowel de muzikanten als de niet-muzikanten onder ons aan zich te binden. Voorwaar geen slechte prestatie.

Frans Schmidt