Harrison, Gavin

Cheating The Polygraph

Info
Uitgekomen in: 2015
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Kscope
Website: http://www.gavharrison.com
Tracklist
What Happens Now? (7:32)
The Sound Of Muzak / So Called Friend (5:56)
Start Of Something Beautiful (4:48)
Heart Attack In a Layby (6:00)
The Pills I'm Taking (from Anesthetize) (5:03)
Hatesong / Halo (8:17)
Cheating The Polygraph / Mother & Child Divided (5:29)
Futile (6:04)
Laurence Cottle: basgitaar, trombone
Gavin Harrison: percussie
Dave Stewart: percussie
+ diverse blazers
Cheating The Polygraph (2015)
The Man Who Sold Himself (2012 + 05Ric)
Circles (2009 + 05Ric)
Drop (2007 +05Ric)

Het werd hem als kind met de paplepel ingegoten: muziek van trompetten, saxofoons, klarinetten, hobo’s en fluiten. Gavin Harrison kreeg op jonge leeftijd de passie voor blaasinstrumenten mee van zijn vader, een vermaard trompettist. Al lange tijd wilde de excellente drummer iets met blazers doen, maar vond daar niet het passende project voor. Terwijl zijn Porcupine Tree-bandmaatje Steven Wilson de laatste jaren op zijn soloplaten graag gebruikmaakte van saxofonist/fluitist Theo Travis, zo werkt Harrison op “Cheating The Polygraph” met een heuse big band. Al grasduinend door zijn werk met PT sinds 2002 besloot Harrison samen met Dave Stewart (Hatfield & The North, National Health) en Lawrence Cottle (onder andere Alan Parsons Project) de stoute schoenen aan te trekken en grenzen te doorbreken.

Grenzen vervagen inderdaad bij het beluisteren van deze verrassende plaat. Een ieder die bekend is met de strakke en rake arrangementen van de originele versies op de Porcupine Tree-albums, staat versteld hoe goed deze werken in de big band-arrangementen van een overigens subliem bassende Cottle. Het resultaat is verbluffend, als je hiervoor openstaat. De gelaagdheid van de composities is natuurlijk al niet mis, maar wat Harrison hier met een veelal zeskoppige band neerzet, tilt het materiaal naar een nóg hoger plan. Zo transformeert Start Of Something Beautiful van heavy rock in losjes gespeelde jazzswing en luistert What Happens Now? met alle maatwisselingen in zich als een boeiend avontuur zoals Frank Zappa dat bijvoorbeeld heeft aangepakt op “The Grand Wazoo” of “Make A Jazz Noise Here”.

Ondertussen kan de luisteraar – die bekend is met PT – de glimlach niet onderdrukken, want door de muzikale regels heen is de oorspronkelijke lijn heel goed te volgen. Wie bij het beluisteren niet de hoes bij de hand heeft, kan de titel vrij snel ontcijferen. Een enkele keer wordt de melodielijn hoger getransponeerd, maar die blijft wel herkenbaar. In het deel van Anesthetize zijn het de koperblazers die de oorspronkelijke gitaarpartijen voor hun rekening nemen. Harrison en Cottle vormen daarbij de ritmesectie, laten niets aan het toeval over en gaan meer dan eens volledig los. Zo ook tijdens de riffjes van Futile, die met name door de trompetten als staccato’s prachtig worden geïnterpreteerd. Hatesong wordt gecombineerd als ‘suite’ met Halo en benadert het funky-achtige origineel nog het dichtst, maar ontaardt al gauw in een flitsend, Tower Of Power-achtige vorm. Wat een drive en wat moet het een feest voor Cottle zijn geweest om deze complexe werkstukken zo te arrangeren.

De luisterervaring zal in de bijgeleverde 5.1-surround versie op dvd nog indrukwekkender zijn. Maar, eerlijk is eerlijk, met twee oren en twee boxen valt er keer op keer genoeg te ontdekken op dit werkstuk. Na de samenwerking van Harrison met 05Ric op drie albums – een project dat vanwege het steriele karakter op een dood spoor is terechtgekomen – is dit geheel andere koek en een nobele creatieve stap van de Brit geweest. Een typisch gevalletje van een gaaf idee, sterk songmateriaal, de juiste arrangeur en het bruisende speelplezier van de uitvoerenden.

Wellicht dat Harrison ook een soortgelijke plaat met King Crimson-materiaal gaat maken? Of is dat vloeken in de kerk? Vader Bobby, aan wie “Cheating The Polygraph” is opgedragen, zal niet minder trots op zijn zoon zijn. Deze plaat doet grenzen vervagen, maar past blazers feilloos in de progressieve rock op de plek waar ze thuishoren. Leidend, keihard en swingend. Dit is een openbaring van jewelste voor wie de meeste fusion te futloos vindt of bij Genesis is afgehaakt na “Duke”. Het kwartje mag dan best vallen.

Wouter Bessels

Koop bij bol.com

Send this to a friend