GazpachoConcert

Zoetermeer

Op hun Facebook pagina plaatsen de mannen van Gazpacho regelmatig berichtjes over hoe het hen op tournee vergaat. Het concert in De Boerderij werd aangekondigd als ’thuiskomen’. Zoals vele andere bands ziet Gazpacho De Boerderij als thuishaven. Op 1 februari 2007 stond de band voor het eerst op het podium in Zoetermeer en in de concerten die volgden werd het drukker en drukker. In het kader van het nieuwe album “March Of Ghosts” werd De Boerderij uiteraard niet overgeslagen. De Boerderij was niet uitverkocht deze avond, maar heel veel zal het niet gescheeld hebben. Deze avond was extra speciaal omdat er ook dvd-opnamen werden gemaakt. Met een vijftal camera’s werd het hele concert opgenomen. De band opende met Monument, tevens het eerste nummer van het nieuwe album. Een bloedstollend mooi instrumentaal stuk met een hoofdrol voor de viool. Direct kon je in de rest van de zaal een speld horen vallen. Het ging over in Hell Freezes Over. Op “March Of Ghosts” is het nummer in vier delen verdeeld, deze avond speelden ze het stuk in zijn geheel. Een indrukwekkend begin.

De band begon zichtbaar gespannen aan het optreden. De dvd-opnames zullen daar vast in meegespeeld hebben. Ook qua geluid moest er even gezocht worden naar de juiste mix. Zanger Jan Ohme werd af en toe wat naar achtergedrukt, zodat hij minder goed te horen was en ook klonk er af en toe een vervelende resonantie. Maar na de eerste paar nummers werd er een uitstekende balans gevonden en was het geluid erg goed. En wat werd er deze avond goed gespeeld! Eén van de vele hoogtepunten was het van “Missa Atropos” afkomstige Defense Mechanism. Met een enorme drive en intensiteit werd het nummer tot grote hoogten gestuwd. Drijvende kracht achter dit nummer is drummer Lars Erik Asp. Het is ongekend waartoe hij in staat is. De meest complexe ritmes weet hij te produceren. Hij heeft er voor gezorgd dat de muziek van Gazpacho rijker is geworden. Van het laatste album werden ook het beklemmende What Did I Do? en Black Lily gespeeld. Van dit laatste nummer heeft de band voor het eerst ook een videoclip gemaakt.

Van “Tick Tock” werd publiekslieveling The Walk gespeeld. De projecties waren perfect bij dit album. Een grote zon die opkomt en intens brandt, zorgde ervoor dat je je bijna zelf in de woestijn waande. Daarna werd ook nog moeiteloos het grootste deel van “Night” gespeeld. Met name de versie van Upside Down was bijzonder goed. Met de toegiften Splendid Isolation en Bravo kwam er na ruim twee uur een einde aan een indrukwekkend optreden.

Den Bosch

Omdat tegenwoordig de social media bijna niet meer zijn te ontwijken, waren de verwachtingen voor de avond na Zoetermeer in W2 te Den Bosch erg hoog gespannen. De berichten hoe goed, geweldig en super het concert was geweest, stroomden via Facebook binnen. De column van Ruard leek goed gelezen te zijn en iedereen heeft daarop waarschijnlijk zijn leven gebeterd, want ook het Poppodium W2 bleek nagenoeg uitverkocht. Deze avond in Den Bosch werden geen opnamen voor de dvd gemaakt, maar camera’s waren er genoeg aanwezig. Deze waren zowel van het poppodium en de band zelf als van een illegale filmer. Dit laatste veroorzaakte nog een vervelend incident, toen zanger Ohme deze persoon in beeld kreeg en daar, zeer terecht overigens, behoorlijk boos op werd. De rest van de band wist dit volkomen te negeren en bleef onverstoord een geweldige act geven.

Van een gespannen sfeer zoals Maarten in zijn verslag over Zoetermeer schreef was in Den Bosch niets te merken. De heren muzikanten waren in het Brabantse land volkomen op hun gemak, hadden een vrije avond in het vooruitzicht en werden door het publiek zichtbaar opgezweept. De uitstekend in vorm zijnde band, waarvan allen hun instrumenten voortreffelijk weten te bespelen, maakte ook dat het publiek uitzinnig enthousiast ging reageren. Ook het geluid was perfect afgestemd, zodat oordopjes overbodig waren en het geluid goed de zaal in kwam. De setlist was exact gelijk aan die van Zoetermeer, zodat ook in Den Bosch werd gestart met het prachtige vioolspel van Mikael Krømer. Het nieuwe album, dat overigens live krachtiger overkwam dan op cd, heeft zijn karakteristieke geluid vooral te danken aan het dit prachtige vioolspel. Maar ook op “Night” en de overige geselecteerde nummers was Krømer dé sterspeler van de avond. Dit zeg ik overigens zonder de overige bandleden te kort te willen doen.

Alhoewel het concert één aaneenschakeling van hoogtepunten leek, was het moment waarop de begintonen van “Night” werd ingezet adembenemend. De hoop en verwachting om dit album wederom integraal te mogen gaan aanhoren, bracht het publiek in een soort trance. Dat het nummer na ruim een half uur wordt afgebroken en het laatste nummer werd aangekondigd is dan ook jammer. Maar wat een klassealbum blijft dit toch en het liet ook duidelijk horen hoe dicht het nieuwe album dit belangrijke album uit de carrière van Gazpacho benadert. Tijdens de bassolo leek Kristian Olav Torp het publiek in te komen, maar bleef op de rand van het podium zitten. Dat dit voor de aangesnelde paparazzi het hoogtepunt van de avond leek te zijn, is vreemd en zelfs storend. Het betalende publiek kon niets meer zien en echt sensationeel is het natuurlijk ook niet.

Gazpacho heeft laten zien dat het een band is die zich op dit moment in de hoogste regionen van de progressieve muziek bevindt. Het tweemaal bijna uitverkopen van vooraanstaande concertzalen in Nederland is hiervan zeker een bewijs. Maar ook de continue kwaliteit en zeer vriendschappelijke band die ze opbouwen met hun publiek is hieraan debet. Een gezellig babbeltje achteraf in de bar en lekker een biertje met elkaar drinken helpt hier natuurlijk ook bij. Tot volgend jaar …

Maarten Goossensen (Zoetermeer)
Mario van Os (Den Bosch)
Eric de Bruijn (foto’s)