GazpachoConcert

De avond voor de Marillion convention in Port Zeelande (zeeland) was er in De Boerderij een heuse pre-party. De Marillion coverband Lords Of The Backstage en het Noorse Gazpacho betraden deze avond het podium.

Lords Of The Backstage (LotB) mochten de avond openen. Deze band speelt Marillion nummers uit de Fish periode na, tenminste, dat proberen ze. Een coverband heeft volgens mij twee opties: of ze spelen de band in kwestie tot in detail na (zoals The Musical Box), of ze geven een eigen interpretatie aan de nummers. LotB heeft volgens mij voor de eerste optie gekozen, maar liet duidelijk horen dat ze nog heel veel moeten oefenen. De band maakte de ene op de andere fout. Ook de zanger, die in niets ook maar enigszins aan Fish doet denken, sloeg de plank frequent mis, soms op het valse af.Het Noorse Gazpacho is inmiddels geen onbekende van het Marillion publiek. Sinds de ep “Get It While It’s Cold” timmert deze band flink aan de weg en staat het vierde studioalbum genaamd “Night” op het punt van uitkomen. Een album dat de stempel ‘briljant’ dubbel en dwars verdient overigens. De band speelde eerst een mooie dwarsdoorsnede van de eerste drie albums waarbij de nadruk op het geweldige album “Bravo” lag. Opvallend is dat de muziek van Gazpacho op cd heel ingetogen en sfeervol is, maar live juist enorm eruit knalt. Af en toe werd er enorm van leer getrokken. Vooral de drummer, die een enorme hardhitter bleek te zijn en gitarist Jon-Arne Vilbo bleken hier verantwoordelijk voor te zijn. Toch kan de muziek dat harde prima hebben en ook zanger Jan H. Ohme kon er prima mee uit de voeten. Zijn zang was geweldig.

Wat de muziek van Gazpacho iets extra’s geeft, ook live, is het prachtige vioolspel van Mikael Krømer. Met zijn elektrische viool zorgt hij voor menig kippenvel moment. De band had de setlist goed opgebouwd en het hoogtepunt voor het laatst bewaard. De nieuwe nummers vormden het absolute hoogtepunt van de avond. Ze speelden van het eerste nummer een paar minuten en vervolgens werden Chequered Light Buildings, Upside Down en Valerie’s Friend gespeeld. De band speelde de nummers zonder onderbreking en subtiel liet Jan Ohme blijken dat applaus tussendoor niet gewenst was. Dit alles gaf de nieuwe nummers nog meer impact en bracht zo het publiek helemaal in de ban van het nieuwe werk. Door de volgorde van de nummers deze avond werd ook duidelijk hoezeer Gazpacho gegroeid is met dit nieuwe album. Prachtige ingetogen stukken met heerlijk basspel, worden afgewisseld met heftige en intense stukken.

Jammer alleen dat een deel van het publiek meer interesse toonde in gezellig kletsen met vrienden en bekenden en zo schaamteloos door de muziek heen blaatte en lachte. Mensen, als je zo graag wil lullen, dan kan je prima in het gezellige café van De Boerderij gaan zitten en kan je het concert ook nog op scherm volgen. Zo ben je in elk geval niet tot last voor de mensen die echt voor de muziek komen!

Gazpacho is live echt een belevenis. Ze hebben inmiddels, mede dankzij Marillion, flink wat podiumervaring opgedaan en dat is te merken. Daarnaast hebben ze zichtbaar plezier op het podium en dat werkt aanstekelijk naar het publiek. Met het nieuwe album zullen ze zeker meer fans werven. En als je de nieuwe cd beluistert, let dan op de instructie die toetsenist Thomas Anderson op de inlay van mijn “Night” exemplaar schreef: “get some red wine and listen to it in the dark!”

Maarten Goossensen