Gazpacho

Firebird

Info
Uitgekomen in: 2005
Land van herkomst: Noorwegen
Label: Intact
Website: http://www.gazpachoworld.com/
MySpace: http://www.myspace.com/gazpachomusic

Progwereld interview
Tracklist
Vulture (5:45)
Symbols (4:05)
Swallow (5:40)
Orion I (5:21)
Orion II (3:04)
Prisoner (4:15)
Jezebel (4:19)
Black Widow (4:28)
Firebird (5:22)
Do You Know What You Are Saying? (6:23)
Once In A Lifetime (5:22)
Thomas Andersen: toetsen
Roy Funner: basgitaar
Robert R. Johansen: drums
Jan H. Ohme: zang
Jon-Arne Vilbo: gitaar
Met medewerking van:
Line Bekkelund: achtergrondzang
Mikael Krømer: viool
Nina Mortvedt: achtergrondzang
Steve Rothery: gitaar op Do You Know What You Are Saying?
Kristian Olav Torp: basgitaar
Night (2007)
Firebird (2005)
When Earth Lets Go (2004)
Bravo (2003)
Get It While It's Hot ep (2002)

Het Noorse Gazpacho timmert strak aan de weg. Sinds de debuut ep “Get It While It’s Hot” uit 2002, heeft de band elk jaar een nieuw album uitgebracht. Mede doordat de samenstelling van de band nooit aan wijzigingen onderhevig is geweest, kan men in dit strakke tempo door werken aan een eigen geluid en stijl.

Met elk album liet de band ook steeds horen weer een stukje gegroeid te zijn. Bij deze nieuwe cd echter is dat groeiproces maar klein. Het album ligt heel dicht bij de stijl van “When Earth Lets Go“. Maar aangezien dat album van een zeer hoge kwaliteit was, hoor je mij niet klagen. Een zacht gitaarthema vormt de intro van Vulture. De warme stem van Jan H. Ohme doet zijn intrede terwijl een accordeonthemaatje zich in de muziek mengt. Langzaamaan zwelt het nummer aan en steekt het melancholische, klagerige (positief bedoeld) en typische Gazpacho geluid weer de kop op. Het geheel zwelt steeds verder aan en grijpt je meteen bij de kladden. De emotionele lading die Jan H. Ohme in het nummer weet te leggen is bijzonder mooi.

Eén van de sterke troeven van dit album is dat de band in sommige nummers gebruik maakt van achtergrondzangeressen. Neem het nummer Symbols. De dame in kwestie hoeft niet veel te zingen, maar als ze te horen is, is dat meteen een meerwaarde voor het nummer. Het nummer is lekker up-tempo met fel gitaarwerk en lekker drumspel. Deze song doet qua stijl aan Steal Yourself van het album “When Earth Lets Go” denken.

Eén van de hoogtepunten van het album is Orion I. De zang van Jan H. Ohme is ook hier weer uitstekend. Dan klinkt zijn stem hoog en breekbaar en dan weer stevig, maar toch emotioneel. De toetsen van Thomas Andersen krijgen volop de ruimte – vooral de laatste minuten is alleen zijn lange solo te horen. Geen krachtpatserij, maar prachtig subtiel en aanzwellend spel waarin hij steeds de mooiste geluiden weet te stoppen.

Ook Prisoner is een sterke troef. Het rockt wat meer, wat hoofdzakelijk komt door het gitaarspel van Jon-Arne Vilbo en de licht vervormde, pittig klinkende zang van Jan H. Ohme. Dan volgt de climax waarin de melodie zijn hoogtepunt bereikt en zanger Ohme, die ook de achtergrondzang voor zijn rekening neemt, het duel met zichzelf aangaat terwijl de toetsen de boel weer prachtig opzwepen.

De samenwerking met Marillion (Gazpacho mocht bij de Marbles-toernee het voorprogramma verzorgen) heeft nog een gastmuzikant opgeleverd. Marillion gitarist Steve Rothery neemt in Do You Know What You Are Saying? het gitaarwerk voor zijn rekening. Het nummer werkt langzaam naar een climax. Bij het prachtige vioolspel van Mikael Krømer voel je het beste dat de spanning opgebouwd wordt. Deze komt tot ontlading met een prachtig ingetogen gitaarsolo van Rothery.

Wat mij het meest aanspreekt in de muziek van deze veelbelovende band zijn de doeltreffende en keer op keer weer ijzersterke melodieën. Deze melodieën hebben heel duidelijk een Gazpacho karakter, maar nooit heb je het gevoel dat de band bezig is zichzelf te herhalen. Met “Firebird” heeft Gazpacho weer een sterke troef aan het nu al indrukwekkende oeuvre toegevoegd.

Maarten Goossensen

Koop bij bol.com

Send this to a friend