Gazpacho

Get it While It's Hot

Info
Uitgekomen in: 2002
Land van herkomst: Noorwegen
Label: eigen beheer
Website: http://www.gazpachoworld.com/
MySpace: http://www.myspace.com/gazpachomusic

Progwereld interview
Tracklist
Sea Of Tranquillity (5:14)
Ghost (5:25)
Nemo (3:52)
Bravo (6:40)
Thomas Andersen: toetsen
Roy Funner: basgitaar
Jan H. "O": zang
Jon A. Vilbo: gitaar
Night (2007)
Firebird (2005)
When Earth Lets Go (2004)
Bravo (2003)
Get It While It's Hot ep (2002)

Gazpacho is een nieuwe band uit het hoge Noorwegen. De band, bestaande uit vier leden, heeft met deze demo een waar huzarenstukje geleverd. De muziek is bijzonder stemmig, relaxed en doet denken aan bands als Porcupine Tree, Anathema (“A Fine Day To Exit”) en Radiohead.

De band komt als een hecht collectief over. Het liedje staat voorop en niet het individuele kunnen. Solo’s zal je vrijwel niet horen op dit plaatje en dat is in dit geval alleen maar positief. Melodie, details en gevoel staan duidelijk hoog in het vaandel bij Gazpacho. De demo opent met Sea Of Tranquillity, een prachtig ingetogen nummer. De melodie is simpel maar effectief. Het refrein staat als een huis en vooral het aangename mellotrongeluid wat hierin verweven is, maakt het nummer zo aangenaam. De zangstem van Jan H. doet sterk aan die andere “H” denken: Steve Hogarth.

Ghost is een prettige ballade met een hoofdrol voor toetsenist Thomas Andersen, die met zijn simplistische (maar doelkrachtige) pianospel het liedje van al zijn charme voorziet. Ook het akoestische gitaarspel wat steeds op de achtergrond is te horen, is erg mooi. De dromerige, vaak meerstemmige zang past perfect in het nummer. De songs glijden allemaal aan je voorbij en hebben een ontspannende werking. De muziek zou het goed doen op een lome, warme zomerdag.

Nemo heeft ook zo’n hoog droomgehalte maar kent meer variatie in de vorm van een lekker up-tempo refrein. Het nummer heeft sterke baslijnen en subtiel drumwerk. Het refrein wordt telkens iets harder gespeeld. Eerst houden de gitaren zich aardig gedeisd, naar mate het nummer naar het einde gaat wordt er behoorlijk van leer getrokken. Het nummer is, zonder dat je het echt door hebt gehad, getransformeerd naar een lekkere rocksong. Heel knap gedaan!

Een heuse beat komt in Bravo de kop opsteken. De warme, wat hijgende stem, doet aan Porcupine Tree denken. Omdat de zang zo ver in de mix naar voren is geschoven in dit nummer, doet het een beetje beklemmend, claustrofobisch aan. De muziek zwelt steeds meer aan en klinkt steeds theatraler. Met een korte pianosolo wordt de rust weer teruggebracht, om vervolgens weer op de oude voet verder te gaan.

Gazpacho is voor mij een heel grote verrassing. Hun muziek heeft zoveel sfeer en is zo prachtig uitgevoerd dat je er soms een brok van in je keel krijgt. Vaak is de productie van demo’s niet al te best, bij deze is dat gelukkig niet het geval, deze is mooi warm en vol. Ik hoop dat de heren zo door gaan en door mogen dringen tot een groter publiek. Ze doen in mijn ogen echt niet onder voor een band als Porcupine Tree. Heb ik dan helemaal geen kritiek op deze demo? Jawel, met maar vier tracks is hij veel te kort!

Maarten Goossensen

Send this to a friend