Het is best uitzonderlijk dat een album al na vijf jaar geremastered wordt. Een typisch voorbeeld van het volledig doorslaan van dit fenomeen. Remasteren is hot. In 2007 bracht Gazpacho dit onbetwistte meesterwerk uit. Het zorgde voor een lancering van de bekendheid van de band en voor een nieuw geluid in de progwereld.
Maar nu dus al een remaster. Grote vraag is wie hier op zit te wachten? Het album is helemaal aangepakt en er zijn flink wat details aangepast. Daarbij zijn ook de drums opnieuw opgenomen door Lars Erik Asp. De band slaagt er in om in deze remaster het fenomenale Dream Of Stone in één klap te ontdoen van al zijn magie. Met name het gitaarwerk is volledig afgevlakt en naar de achtergrond gemixt. In het origineel zorgden deze kleine erupties voor spanning in het geheel. Dit element is nu niet meer aanwezig en zorgt er voor dat het nummer niet meer zo intens is als we gewend waren. Zonde, doodzonde.
Ook in Upside Down zijn veranderingen te vinden. Met name halverwege zijn er effecten toegevoegd. Nadeel is dat de felle gitaarsolo hier meer naar de achtergrond is gebracht waardoor hij niet zo doorklievend is. Massive Illusion is er daarentegen wel wat sterker op geworden. Hier zorgen de subtiele aanpassingen wél voor een mooier nummer.
Deze remaster is aangevuld met een tweede disk met daarop live uitvoeringen van de eerste drie nummers van “Night”. Prima uitvoeringen, maar niet zo goed als op het geweldige livealbum “London”. Het vernieuwde artwork is mooi en het korte verhaal over het tot stand komen van het album is interessant. Daarbij staan de songteksten nu wel in het boekje.
Dit was de uitgelezen kans voor bijvoorbeeld een mooie 5.1 surround editie. Men had desnoods beide versies (origineel en aangepaste versie) in een dubbeleditie uit kunnen brengen. Teleurstellend dat K-Scope en de band dit laten liggen. Nu is het niet meer dan een teleurstellende release waar niemand op zit te wachten. Zet lekker het origineel op en laat je wegvoeren op die geweldige klanken.
Maarten Goossensen