Albums:
Genesis (1983)
Invisible Touch (1986)
We Can’t Dance (1991)
Calling All Stations (1997)
Bonusdisc (2007)
Genesis is al een tijdje bezig de fan enorm te verwennen. Naast een korte tournee dit jaar, brengen de grondleggers van de symfo ook al hun albums opnieuw uit. En ze worden niet zomaar opnieuw uitgebracht, maar in een nieuwe (2007) remaster op super audio cd met bij elke cd een extra dvd propvol extra’s. De eerste box met daarin de albums “A Trick Of The Tail”, “Wind And Wuthering”, “And Then There Were Tree”, “Duke” en “Abacab” was al eerder uitgekomen en nu heeft dus de tweede box het levenslicht gezien.
Wat valt er een hoop te vertellen over deze indrukwekkende box! Het enige waar ik niets over kan zeggen is over de bonusdisc. Deze zat niet in het promotiepakket van EMI. Blijft er gelukkig nog iets over om zelf te ontdekken. Je vraagt je misschien af of een remaster wel zin heeft bij albums die in de jaren negentig zijn opgenomen. Ik had die vraag wel. Maar het is opvallend dat “We Can’t Dance” en “Calling All Stations” nu nog beter klinken. De verbeteringen zijn vooral in de details te horen. Vooral onder de koptelefoon is dat goed waarneembaar. Op de achtergrond hoor je meer en het geheel klinkt gewoon als een klok. Het titelnummer van “Calling All Stations” knalt nu pas echt je speakers uit. En ook in nummers als No Son Of Mine, Dreaming While You Sleep en Driving The Last Spike hoor je verbeteringen.
Bij “Genesis” en “Invisible Touch” hoor je meer verbeteringen. Zo klinkt Illegal Alien (vreselijk nummer overigens) een stuk beter evenals Silver Rainbow. Je kan gerust concluderen dat de albums in deze versie stuk voor stuk als een huis staan. Ik neem aan dat ze op de superaudio speler nog gaver klinken, maar die heb ik helaas (nog) niet in huis.
De dvd’s zijn stuk voor stuk een beleving. Sowieso is het leuk om alle videoclips in je bezit te hebben en deze eens allemaal achter elkaar te bekijken. Op de Genesis – Genesis dvd is ook een leuke oefensessie van de Mama Tour te zien (Chester Thompsen met afro). Helaas is het geluid behoorlijk brak, maar toch leuk om naar te kijken. Ook een blik achter de schermen bij het maken van de indrukwekkende videoclip van Land Of Confusion is leuk om te zien.
Ik vond persoonlijk de dvd van “Calling All Stations” erg interessant. Ik vind trouwens dat dit album bijzonder onderschat wordt. Het is namelijk een uitstekende plaat, maar je moet hem wel los zien van vorig werk. De band had er alleen een neusje voor om precies de verkeerde nummers als single te laten uitbrengen. Hadden ze als eerste Calling All Stations uitgebracht dan was het misschien nog wel anders gelopen. De clip van Congo is trouwens hilarisch. Zo is ie overigens niet bedoeld. Maar Banks en Rutherford in lange leren jassen en zonnebrillen die zwaar stoer over willen komen, is gewoon heel erg grappig. Opvallend is dat de drie videoclips van dat album echt helemaal nergens over gaan!
Het interview met Ray Wilson is erg interessant. Hierin vertelt hij hoe hij bij de band kwam – “ik was helemaal niet zo’n Genesis fan” – en hoe de opnames e.d. bevallen waren. Uit de interviews op dat album is ook duidelijk op te maken dat Rutherford degene is die de stekker eruit getrokken heeft en er gedesillusioneerd uit gekomen is. Overigens geeft Collins ook nog even zijn mening over “Calling All Stations”.
De interviews met Banks, Rutherford en Collins zijn veruit het leukst en meest interessant om te zien / horen. Zo kom je te weten hoe het valse lachje van Collins in Mama terecht is gekomen, hoor je heel veel over het schrijfproces van vele nummers en hoe ze over de hoezen denken – “die Genesis hoes is echt wel heel erg lelijk”. Sommige bands willen niet aan hun symfonische periode herinnerd worden of aan het verleden (Marillion bijvoorbeeld), het fijne is dat Genesis dat totaal niet heeft. Ze noemen zich nog steeds een symfonische rockband en ze vinden het jammer dat de nadruk zo vaak op de korte nummers ligt, terwijl ze zelf zo trots zijn op de langere nummers (Domino, Driving The Last Spike, Home By The Sea) en dat instrumentale passages altijd belangrijk zijn.
Zoals ik in het begin al zei valt er zoveel te vertellen over deze box, maar eigenlijk moet je dat gewoon zelf ontdekken. Oké, hij is niet goedkoop, maar zeker elke Euro waard! Ik kijk met spanning uit naar de volgende box. Ben benieuwd hoe de nummers met Gabriel straks klinken en of hij ook mee zal werken aan de interviews. We wachten het rustig af.
Maarten Goossensen