Bill ThomasBoek

De vraag is wat nog een boek over Genesis toevoegt aan alles wat al over deze supergroep aan het papier is toevertrouwd.

Sonicbond verrijkt de wereld in elk geval met een boekenlijn ‘On Track’, waarbij van bands ‘every album, every song’ worden behandeld. In deze laatste reeks verscheen al een boek over Genesis. Een andere serie heet “Decades”, hierin staat een decennium in het bestaan van een band centraal. Er verschenen onder andere Decades uitgaven van Pink Floyd, Yes en Marillion en je raadt het vast al, nu is er ook zo’n boekje over Genesis uitgebracht, dat het wel en wee van dit illustere Britse muziekgezelschap in de jaren ’70 behandelt.

Geboren halverwege de jaren ’60 werd Genesis voor Bill Thomas wat The Beatles waren voor de iets oudere generatie. Hij heeft voor eeuwig zijn hart verpand aan Genesis en zijn liefde voor deze band steekt de auteur van “Genesis In The 1970s” dan ook niet onder stoelen of banken. Thomas schrijft al dertig jaar over voetbal en muziek. Eerder leverde hij “Kate Bush On Track” af.

De uitvoering van het boek is sober, met een grijze kaft en mudvolle pagina’s in een onaantrekkelijke opmaak. Het enige aantrekkelijke aan het fysieke boek is de mini-katern met veertien pagina’s met de albumhoezen en foto’s van de band in full colour uit die periode. Maar het gaat natuurlijk over de tekst. En die is heel goed te pruimen. In een stijl die prettig weg leest werkt Thomas zich per jaar door de geschiedenis van de band heen. Ook voor de kenners zijn er ongetwijfeld dingen te lezen die zij niet wisten, zo gedetailleerd gaat de schrijver te werk. Hij gaat in op de start van Genesis in 1967 als een aantal kostschooljongens samen muziek gaan maken. We hebben het dan over Tony Banks, Peter Gabriel, Mike Rutherford en Anthony Phillips. Het succes blijft in het begin zeker uit, al treden ze zich een ongeluk op in het clubcircuit. Dit weerhoudt de heren er niet van hun droom na te blijven jagen. Zonder concessies te doen aan de muziek die zij goed vinden en willen maken ontwikkelen ze zich tot een van de beste progbands uit de geschiedenis die juist in de jaren ’70 zijn meest tot de verbeelding sprekende periode kende.

Al snel na het debuut “From Genesis To Revelation” (1969) willen ze meer de kant van King Crimson op, wat leidt tot de aanschaf van de Mellotron van die band! De eerste serieuze lp, “Trespass”, (1970) doet vrijwel niets, al staat hier wel de live-kraker The Knife op. Dat is voor Phillips al het moment om af te haken, hij leed aan faalangst. Na “Nursery Cryme” (1971) verschijnt “Foxtrot” (1972), waarop het iconische Supper’s Ready staat, een van de hoogtepunten uit het oeuvre van Genesis. Steve Hackett is dan Phillips komen vervangen en je had een slechtere gitarist in huis kunnen halen. De flamboyante zanger Gabriel stond bekend om zijn uitdossingen op het podium. Bekend is zijn imitatie van een afbeelding op de cover van “Foxtrot”, een  creatie met vossenkop en rode jurk. In 1973 verschijnt “Selling England By The Pound”, een album dat vaak op nummer één staat in lijstjes van de beste progplaten aller tijden. Hackett speelt het nummer Firth Of Fifth, met de al even hoog scorende gitaarsolo, nog steevast op zijn concerten. Het succes begint nu echt te komen, zeker ook in Amerika.

Naast een toenemend vakmanschap in het bespelen van hun instrumenten was het schrijverscollectief dat Genesis vormde een belangrijke reden dat ze tot zulke grote hoogten konden stijgen. Ze waren allen in staat goede nummers te schrijven en deze kwamen pas op een lp als iedereen zijn fiat had gegeven. Deze kritische werkwijze gaf uiteraard ook interne strijd en leverde frustraties op. “The Lamb Lies Down On Broadway” kan toch wel als hét werk van Gabriel worden gezien. Hij schreef eerst alle teksten, waar de anderen later de muziek bij maakten. Hierna haakte ook hij af, uit onvrede met de muziekindustrie. Dit was een spannend moment: had Genesis nog bestaansrecht zonder zijn charismatische frontman? Phil Collins, in huis gehaald als drummer, bleek echter ook een uitstekende zanger te zijn.

Er zouden nog twee prachtige albums volgen, te beginnen met “A Trick Of The Tale”. De albumhoes verbeeldt prachtig te karakters die in de nummers voorkomen. Dat brengt me op de teksten, die gingen bij Genesis altijd ergens over. Met Gabriel voorop, de anderen in zijn kielzog, bezong de band actuele thema’s, namen ze een oud gedicht of een roman als basis of doken ze de fantasiewereld in. Er is een wereld in de teksten te ontdekken.

Steve Hackett wilde meer zijn eigen muziek maken, die hij in Genesis niet genoeg kwijt kon en ging solo verder na “Wind And Wuthering”. Thomas neemt en passant ook de tijd om het solowerk van de zes belangrijkste leden van Genesis de revue te laten passeren. Voor Collins, met oerleden Tony Banks en Mike Rutherford, moest na het vertrek van Hackett het grote commerciële succes nog beginnen. De laatste plaat in dit decennium kreeg de passende titel “And Then There Were Three” mee en deze bevatte de eerste echte single-hit: Follow You Follow Me. Voor veel fans was dit het moment om de band de rug toe te keren. Genesis en Phil Collins solo zouden uitgroeien tot wereldacts. Maar dat is voor het volgende Decades boek.

Nou vooruit, één laatste anekdote nog, om de ontwikkeling van Genesis te illustreren. Het is bekend dat ze in de begintijd eens optraden voor één man publiek en vroegen of hij nog verzoeknummers had. Tegen het eind van het decennium traden ze op een festival op voor 100.000 man.

Wouter Bessels beschreef het ook al in zijn recensie van “Tangerine Dream In The 70s”: het is een schitterende trip down memory lane om alle muziek van in dit geval de mannen van Genesis uit die periode nog eens achter elkaar te beluisteren. Het boek van Thomas op schoot geeft alle details over de totstandkoming het instrumentgebruik, de songteksten, de perikelen, hoe de muziek werd ontvangen en andere achtergronden. Hierdoor hoor je toch weer andere dingen en dingen anders. Dit is een trip die ik, met dank aan “Genesis In The 70s”, iedereen kan aanbevelen!