GenesisAlbum

Kan iets ook te perfect zijn?

2007 bleek voor de fanatieke volgers van Genesis een uitstekend, doch duur jaar te wezen. Boxen, boeken, concerten en cd’s vloog de fanatici om de oren. Over het algemeen alles voor een behoorlijke prijs maar het gros stond daarentegen ook garant voor een flink portie vakmanschap. Het voor Genesis dus uitstekende jaar 2007 werd afgesloten met de release van de bomvolle dubbel cd met de fantasieloze titel “Live Over Europe”.

Zoals wel vaker bij live opnamen van Genesis is er ook deze keer voor gekozen om in plaats van een live registratie vanuit een en dezelfde plaats een cd te persen met opnamen die gedurende de gehele tour gemaakt zijn. Zo worden er tijdens deze luistertrip maar liefst elf verschillende steden aangedaan. De grootste vertegenwoordiger is Manchester welke met zes live liederen is vertegenwoordigd. Voor de landgenoten met een groot oranje brullend leeuwenhart is er ook nog goed nieuws. Zo zijn Turn It On Again en No Son Of Mine opgenomen in de Amsterdam Arena op de eerste dag van juli in 2007 en vereeuwigd op deze dubbel cd. Het voordeel van dit soort praktijken is dat je de beste opnames te horen krijgt welke gedurende de gehele tour te bewonderen waren. Het nadeel is dat elk licht valse nootje van Phil, de te traag ingezette Tony en de nauwelijks waarneembare verkeerde basaanslag van Mike niet worden uitverkoren en enkel de perfecte opnames te horen zijn en zo een live cd wel eens zijn charme verliest omdat de cd gewoon te perfect is.

Wat in elk geval ook van enige perfectie beticht kan worden is de productie van Nick Davis. Deze goede man werkte al vele malen met Genesis of afzonderlijke leden alsmede met artiesten als Marillion, A-ha en XTC). Het geluid is glashelder en je hoort geen enkele overgang van de verschillende concerten. Het geheel is op perfecte wijze aan elkaar gemixt en ook opvallend te noemen is dat alle gesproken tussenstukjes van praatgrage Phil Collins er tussenuit gevist zijn zodat je enkel muziek en (uiteraard) het publiek hoort. De verschillende instrumenten zijn uitstekend langs en door elkaar gemixt zonder dat het een potpourri wordt. O ja had ik al geschreven dat het geluid glashelder is?

Over de setlist is in diverse forums en tijdschriften al genoeg geschreven maar volgens mijn bescheiden mening is het een zeer goed uitgebalanceerde set met genoeg hits (o.a. Mama, I Can’t Dance, No Son Of Mine en Invisible Touch) voor de popliefhebber en ook genoeg symfonische klanken (In The Cage, het instrumentale gedeelte van Firth Of Fifth, Los Endos en Afterglow) voor de progliefhebber. Iedereen heeft uiteraard zijn eigen favorieten en ik had behoorlijk ook tien keer liever uit de latere periode Driving The Last Spike gehoord in plaats van het gezapige Hold On My Heart, maar ja zo kan je wel bezig blijven.

Qua geluid de beste live-cd die Genesis ooit heeft uitgebracht en derhalve een must voor iedere liefhebber van deze groep. De Symfo-dino is op geen foutje te betrappen en dat heeft dus zo zijn voor- en nadelen.

Sander Kok