GeniusAlbum

De meeste dromen zijn bedrog!

Marco Borsato wist het allang, maar nu weet Genius het ook! Genius is een jongen, een heavy metaldrummer, die op een doodnormale maandagmorgen ontwaakt in de ‘Dream Leage’: de plaats waar alle dromen worden gecreëerd. Zogenaamde ‘Twinspirits’ maken droombeelden wanneer een mens in slaap valt en sturen deze door wanneer hij weer ontwaakt. Echter, een verkeerde Twinspirit wordt verbonden met Genius, waardoor hij wakker wordt op een plek waar hij niet bepaald gewenst is…

Met het verschijnen van het laatste deel uit de Genius-trilogie komt er aan dit merkwaardige verhaal (uitgebreid beschreven op http://www.geniusrockopera.com/) een einde. Vijf jaar geleden begon de Italiaanse multi-instrumentalist Daniel Liverani aan zijn rockopera. Een ambitieus project, want hoewel de droom van Genius slechts tien minuten duurt, is het concept verspreid over 33 nummers (11 per cd), die samen ruim vier uur duren.

Die vier uur muziek heeft Daniel Liverani (Empty Tremor, Khymera) niet alleen vol gekregen. Op elk deel speelt hij zelf alle instrumenten in, behalve de drums. Achter het drumstel is zijn Khymera-collega Dario Ciccioni gekropen. Verder neemt Philip Beynoe (Steve Vai, Ring Of Fire) de rol van verteller op zich en Oliver Hartmann verzorgt het koorwerk. Dan zijn we er nog niet, want Daniel Liverani blijkt net zo’n interessant telefoonboekje als Arjen “Ayreon” Lucassen te hebben! Net als op de voorgaande delen kruipt Daniel Gildenlöw (Pain Of Salvation) in de rol van ‘Twinspirit 32’ en ook Eric Martin (ex-Mr. Big) is voor de tweede keer van de partij. Verder wordt Genius dit keer vertolkt door DC Cooper (ex-Royal Hunt, Silent Force) en zijn ook Jorn Lande (ex-Masterplan, Jorn), Toby Hitchcock (Pride Of Lions) en Andrea Dätwyler (Lunatica) te horen.

Een aantal nieuwelingen, maar muzikaal gaat het derde Genius-deel verder op de vijf jaar geleden inslagen weg. De verrassing is er daardoor een beetje af, maar ondanks dit kent het album nog genoeg indrukwekkende momenten. Daniel Liverani speelt zelf op gitaar, basgitaar en keyboard de sterren van de hemel, maar het zijn toch vooral zijn zangsterren die schitteren (wat je op zich ook wel mag verwachten bij zo’n droomcast). Met name Daniel Gildenlöw en Jorn Lande wekken de indruk: luister maar eens naar het nummer Let Me Live, waarin de twee elkaar perfect afwisselen met hun veelzijdige stemmen. In het duistere, supersnelle No More Chances, waarin de doublebass uit de speakers knalt, blinkt Jorn op eigen houtje uit met zijn ruige stem, terwijl Daniel de ballade I Die een prachtige, emotionele invulling geeft.

Maar ook de andere zangprestaties mogen er zijn. In het openingsnummer Toy Warehouse speelt het koor een grote rol, wat het echt een operatesk nummer maakt: bombastisch, met veel hoge zang, snelle gitaarsolo’s en een hoog meezinggehalte. Hoge metalgillen van DC Cooper in Jump Off This Train, een nummer dat werkelijk met een sneltreinvaart voorbijraast. Eric Martin rockt in het klassieke rocklied Alive And Safe en Toby Hitchcock heeft met het melodieuze Back To Life Again zijn eigen solonummer. Het enige nummer met vrouwelijke zang is Save Me From My Destiny. Hoewel Andrea Dätwyler hier ingetogen en met veel emotie zingt, weet het nummer mij niet te raken. Daarvoor is het net iets te zoetsappig.

Tussen de muziek door zijn er veel gesproken stukken tekst te horen. Lange lappen worden op een zeer serieuze manier voorgelezen, waardoor de vaart uit het album wordt gehaald. Het vertelde heb je nodig om het verhaal te kunnen volgen (sterker nog, in het boekje worden deze nog eens extra aangevuld!), maar op den duur worden ze vervelend om naar te luisteren.

De ontknoping van de rockopera (zal Genius ooit weer normaal kunnen dromen in zijn eigen bed?) komt met het nummer The Final Suprise, een nummer waarin vooral de toetspartijen een belangrijke rol spelen. Als je benieuwd bent naar het einde, van uitgekiende fantasieverhalen en melodieuze progmetal houdt, kan ik je aanraden dit derde deel te gaan beluisteren. Want dat ik het einde hier ging verklappen, had je zeker gedroomd!

Shireen Bekker