Gentle Knife

Gentle Knife

Info
Uitgekomen in: 2015
Land van herkomst: Noorwegen
Label: Eigen beheer
Website: www.gentleknife.com
Luisteren kan je hier: https://soundcloud.com/gentleknife
Tracklist
Eventide (10:07)
Our Quiet Footsteps (12:35)
Remnants of Pride (7:57)
Tear Away the Cords That Bind (4:54)
Beneath the Waning Moon (4:34)
The Gentle Knife (5:18)
Epilogue- Locus Amoenus (8:03)
Coda- Impetus (5:14)
Astraea Antal: fluit
Päl Bjørseth: toetsen, zang, trompet
Odd Grønvold: basgitaar
Thomas Hylland Eriksen: saxofoon
Häkon Kavli: zang, akoestische gitaar
Eivind Lorentzen: gitaar, toetsen
Ove Christian Owe: gitaar
Melina Oz: zang
Ole Martin Svendsen: drums, percussie
Brian M. Talgo: samples
Met medewerking van:
Ole Michael Bjørndal: gitaar
Øivind Hänes: orgel
Gentle Knife (2015)

Als je de naam van deze band ziet samen met het artwork, dan weet je meteen waar deze band zich door heeft laten inspireren. De naam is uiteraard een samenvoeging van Gentle Giant en het nummer The Knife van Genesis. In het artwork kom je ook subtiele en minder subtiele aanwijzingen naar de klassieke progrock uit de ’70 jaren tegen.

Toch is dit geenszins een kloonband te noemen. Op de eerste plaats is een bezetting van tien muzikanten niet alledaags en op zijn minst interessant. De band beschikt over meerdere blazers en heeft zowel een zanger als een zangeres in de gelederen. We hebben op dit ambitieuze debuut te maken met een conceptalbum dat bijna een uur aan muziek bevat. Het verhaal gaat over een avonturier die op ongelukkige wijze het leven laat in een aanlokkelijk bos.

Natuurlijk duiken tijdens het beluisteren met grote regelmaat bands uit die roemruchte jaren ’70 op. Ik hoor flink wat Genesis, maar ook Renaissance, Yes, Gentle Giant en King Crimson. Een nummer als Epilogue- Locus Amoenus roept wel heel sterk de associatie met Pink Floyd op. Maar nergens is dit storend. Deze band probeert er overduidelijk een eigen geluid in te leggen. Ik ben behoorlijk onder de indruk van wat ze laten horen. Beneath The Waning Moon is een prachtige song met een grote rol voor de saxofoon en ook de gitaarsolo van gastgitarist Michael Bjørndal is prachtig. Remnants Of Pride is een mooie ballad waarin de samenzang van Håkon Kavli en Melina Oz de schoonheid versterkt. Het stemgeluid van Melina Oz is een soort mix van Kate Bush, Christina Booth en Annie Haslam en daarbij zingt ze accentloos (haar mannelijke collega overigens ook). In het tweede gedeelte van het nummer wordt de ballade losgelaten en volgt er een heerlijk complex stukje muziek waarin wederom de saxofoon en de gitaar de aandacht opeisen. Let ook op het warme en inventieve basspel van Odd Grønvold.

In vrijwel alle songs zit een mooie balans van mooie melodieën, meeslepende solo’s en complexe passages. Dat maakt het beluisteren van dit album tot een intensieve ervaring. Dit is geen achtergrondmuziek en vraagt om je volledige aandacht. Laten we hopen dat we meer van deze band gaan horen in de toekomst.

Maarten Goossensen

Send this to a friend