Tate, GeoffAlbum

“The Voice of Queensryche”. Het stemgeluid van Geoff Tate die de legendarische band Queensryche heeft gevormd is terug met een nieuw ‘solo’album. Zijn eerste soloalbum uit 2002 kan gezien worden als een muzikale solo-uitspatting van de zanger Geoff Tate, waarbij hij experimenteerde met diverse andere muziekstijlen zoals jazz, blues en klassieke muziek.

Dit album is een gewoon rockalbum, waarmee hij ook live op het podium kan staan. Het ligt dan ook veel meer in lijn met de gewone Queensryche albums. Na zijn ontslag uit die band heeft Tate een aantal nummers, die hij al klaar had liggen voor een volgend Queensryche album, gebruikt voor dit soloalbum. Een duidelijk voorbeeld hiervan is het openingsnummer She Slipped Away dat wordt aangekondigd als het tweede deel van de trilogie die is gestart met het nummer Drive van het album “Dedicated To Chaos”.

Omdat Tate niet tijdig een volwaardige line-up voor Queensryche bij elkaar heeft gevonden en al bezig was met dit soloalbum voor de definitieve breuk met de rest van Queensryche, is dit album nog een cd geworden onder zijn eigen naam. Als juridisch alles positief uitvalt voor Tate dan zal zijn volgende album weer een Queensryche album zijn. Met een beetje geluk kunnen we dan in 2013 twee albums van een band met deze naam verwachten. Eén met Geoff Tate als zanger, aangevuld met Rudy Sarzo, Bobby Blotzer, Glen Drover, Kelly Gray en Randy Gane, en één met de andere oorspronkelijke leden Michael Wilton, Eddie Jackson en Scott Rockenfield, aangevuld met Parker Lundgren op gitaar en Todd La Torre (Crimson Glory) als zanger.

Met dit album wordt de muzikale carrière van Tate doorlopen. Take A Bullet is een nummer dat zowel muzikaal als tekstueel op het album “American Soldier” had kunnen staan. In The Dirt is een bluesy rock nummer dat enige invloeden van zijn eerste album heeft. Overigens is er halverwege dit nummer een geweldige gitaarsolo van Kelly Gray die enigszins doet denken aan de gitaarlegende Gary Moore. Dat Tate een kunstenaar is met zijn stem en daarmee van vele markten thuis is, bewijst hij op het (te) poppy Say U Luv It.

Met Tomorrow grijpt Tate terug naar de beginperiode ten tijde van “Rage For Order”. Het zo wondermooie Screaming in Ditigal komt zelfs in mijn gedachte. Het stembereik van Tate is magnifiek en bezorgt mij nog steeds kippenvel. Met Evil zijn we in het “Empire” tijdperk beland en het nummer heeft zeker ook invloeden uit “Operation: Mindcrime”. Met Dark Money speelt de politiek bewuste Tate in op de presidentsverkiezingen van 2012, waarin miljoenen dollars legaal gebruikt worden voor de campagnes om mensen te beïnvloeden in hun keuzes.

Traditiegetrouw is ook op dit album als voorlaatste nummer een ballad opgenomen. Change is uiterst gevoelig, waarbij naast de onevenaarbare stem van Tate, ook piano en orkestrale arrangementen zijn toegevoegd. Met Waiting hebben we dan weer het typische afsluitende nummer te pakken.

Hoewel dit een soloalbum van Geoff Tate is, staat er weer een echt Queensryche album. Iets wat we van de laatste twee albums die onder deze groepsnaam zijn uitgebracht nauwelijks kunnen zeggen. ‘The Voice of Queensryche’ slaat met dit album genadeloos terug naar de andere bandleden. Laten we hopen dat zij een nog beter antwoord hebben.

Mario van Os