Massois, GeraldAlbum

Gérald Massois is een multi-instrumentalist die zijn debuutalbum thuis in Reims, Noord Frankrijk tussen november 2016 tot juli 2017 heeft (her)gecomponeerd en opgenomen. Alleen de drums worden door zijn vriend Maxx Gillard ingespeeld en achteraf bewerkt en Thomas Lozano en Nicolas Gardel vulden her en der muzikale hiaten in.

Op zijn verzoek of Progwereld zijn album wilde recenseren verdedigde hij zich direct al aan hard gewerkt te hebben aan zijn zang en hij stuurde en passant enkele oudere nummers mee die hier niet worden behandeld. Daaruit blijkt wel dat zijn zang in het begin nogal onvast was. Gelukkig is zijn zang op dit album prima verzorgd en past emotioneel perfect bij het conceptthema, maar daarover later meer.

Al jarenlang schreef Gérald nummers maar was er geen samenhang om er een album voor op te nemen. Het begon allemaal met een Facebookbericht van een vriend die bij het zien van een video van een van zijn gitaarconcerten melde: “Het is geweldig allemaal, maar wat ik wil horen is je eigen muziek’. Gérald was net maanden bezig met het opzetten van een project met instrumentale gitaarcovers maar voelde zich onweerstaanbaar aangetrokken om zijn ondergedompelde muziek eindelijk eens te openbaren. Vanaf dat moment pakte hij ditmaal het probleem op een gedisciplineerde en rationele manier aan door duidelijke en precieze doelen te stellen. Met het conceptidee in het achterhoofd had hij ineens de juiste project formule te pakken en stroomden de ideeën binnen.

Uit de afgelopen vijftien jaar werd er een kleine notebook vol muzikale ideeën, gitaarriffs en akkoordenschema’s verzameld. In 2005 waren er al opzetten gemaakt wat het tweeluik Le Sang des Innocents, de twee delen van Un Vendredi De Larmes en wat Les Blessures De Mon Ame (met een heerlijke Steve Vai-achtige solo) zou worden. In 2009 schreef Gérald in drie dagen het dreigende Une Prison De Rêves, het eerste piano gedeelte van het ingehouden Du Sang Des Innocents en enkele delen van het gelijknamige slotnummer van het album. Sinds 2011 was er al genoeg materiaal om een ​​heel album van een uur op te nemen, maar het ontbrak hem zoals eerder vermeld nog steeds aan een solide verhaal en teksten om alles samen te binden. Uiteindelijk, want zo gaat het vaak met het leven, zijn de nummers aan de kant gezet, berustend dat het nooit zou lukken.

Voor ons luisteraars is dit geen ramp, de nummers liggen in de week om langzaam te rijpen als een mooie Franse wijn.

Tijdens het opgraven van zijn oude composities deed Gérald een beroep op oude sequensen die Nicolas Gardel meer dan tien jaar geleden had geschreven. Deze openen en eindigen het album met een symphonische insteek. De tweede gitaarpartijen waren daarna snel geschreven. Op dat moment wist Gérald dat hij technisch gezien een 100% zelfgemaakte album kon opnemen tegen een zeer beperkt budget. Met een paar weken intensief werken wilde hij bewijzen dat hij met een computer, geluidskaart, headset, microfoon, versterker, software voor piano, cello, bas, drums en uiteraard zijn gitaar alles thuis kon opnemen. Dat er voor het mixen en masteren dan geen ruimte meer is voor improvisatie is juist een pluspunt. De verleidingen om te veranderen is dan weggevallen en blijft het pure overeind. Alleen het gebruik van een optimaal stereo-effect is in de mix helaas achtergebleven.

Hoe sfeervol de albumtitel ‘De grillige vlucht van een vlinder’ ook klinkt, het thema is voor ons muziekliefhebbers duister en zeer confronterend en ik mag hopen dat het ons ieder nooit overkomt.

Het conceptalbum gaat namelijk over de vreselijke aanslag in poptempel Bataclan, Parijs 2015, en behandelt de thema’s van de wederopbouw na het verlies van een dierbare. Dat dit drama die we allemaal kennen een keer ergens op muziek werd gezet was te verwachten. Uiteindelijk kon je ook een blockbuster movie uit Hollywood verwachten over de aanslag van 9/11. Het koste alleen tijd om de pijn en het verlies eerst te verwerken.

Of en hoe Gérald persoonlijk betrokken is vermeld het verhaal niet, maar dat het hem en ons allen raakte staat buiten kijf. Verdeeld in acht hoofdstukken met een totale duur van 76 minuten, grotendeels gecomponeerd door Gérald Massois met enkele hand en spandiensten van Nicolas Gardel, krijgen we fraaie gedragen muziek die geregeld aanzwengelen zoals het instrumentale Novembre met een Joe Satriani solo en Un Concours De Circonstances dat wat steviger begint dankzij The Edge aanslagen en Brian May’s gitaarloopjes. Verrassend is het gebruik van Arabische maqam toonreeksen en intervallen in Le Sang Des Innocents – Une Jeunesse Desabusee wat eindigt met een heerlijke John Petrucci gitaarsolo terwijl de basis in het verlengde ligt in het O.S.I. nummer shutDOWN met een zelfde soort gitaaruithalen. Un théâtre du Rêve!

Omdat Gérald volgens eigen zeggen van nature geen zanger is heeft hij dat in de laatste jaren ook bijgeschaafd en bijgeleerd. Zijn eerlijkheid over zijn beperkte zangkwaliteiten wordt zeer gewaardeerd, ieder multi-instrumentalist heeft wel ergens een zwakke plek in zijn instrumentarium. Als je zijn zang ergens mee kunt vergelijken verwijs ik naar een zelfde soort expressieve Dominique Leonetti van Lazuli, maar ja, hij zingt dan ook in het Frans dus is de link snel gelegd. Zijn teksten heeft hij voor de non-francofielen onder ons op zijn website vertaald naar het Engels (kijk, alweer bonuspunten voor deze Fransman) zodat je kunt lezen wat Gérald heeft geraakt en geïnspireerd.

Extra bonuspunten krijgt hij ook voor zijn gitaarwerk. Het klinkt veelzijdig en technisch zeer verzorgd. Ondanks of juist misschien door een prima (thuis)productie blijft het toch een prettig luisterend geheel. Hij imiteert of kopieert zijn gitaarhelden niet en toch klinkt het allemaal herkenbaar. Gérald heeft voor mij een eigen stijl gecombineerd zonder baanbrekend te zijn. Door op de foto op zijn website onder het kopje partitons guitare te klikken, heb je gratis toegang tot de partituren en akkoorden schema van alle gitaarpartijen van het album. Kijk, dat is nog eens service voor de gitaarliefhebbers onder ons! Door dit soort extra aanvullingen ontstaat er een grote mate van sympathie en gunfactor voor monsieur Massois en met het simpel bestellen van zijn cd via zijn website en veilig betalen via Paypal á raison 8 euro is de bonuskaart helemaal vol!

Met de opmerking ‘et un peu tout le reste’ wat hij allemaal naast zijn gitaar bespeelt stelt hij zich wel heel erg nederig op. Gérald heeft recht uit zijn hart dit conceptalbum gecomponeerd en dat is indrukwekkend genoeg zodat zijn slotzin ‘Laissez-vous séduire par cette expérience musicale unique!’ het meest passend is voor deze recensie om af te sluiten.

Jos Driessen