Ghost of the MachineAlbum

Dampend en swingend, melodieus en afwisselend, Ghost of the Machine maakt neo-prog. En nog wel in z’n meest schaamteloze vorm. Nergens, maar dan ook echt nergens, is het Marillion ten tijde van Fish ver weg. En dan ook niet bijvoorbeeld bands als Pallas en IQ. Nee, Ghost of the Machine zal de originaliteitsprijs niet winnen. Ik heb ook niet het idee dat deze Britten dat veel boeit. Waar het hen omgaat is de ‘echte neo-prog’ in ere houden en dat doen ze met verve!

Ghost of the Machine is eigenlijk de oude This Winter Machine, aangevuld met zanger Charlie Bramald. Ik was zeker te spreken over het debuutalbum “Scissorgames” uit 2022. Met het nieuwe album “Empires Must Fall” gaat de band verder waar ze gebleven waren, zowel qua muziek als thematiek. Wel vind ik dit album net wat consistenter, aan de andere kant was de positieve verrassing de vorige keer wat groter. Wat mij ook bevalt is de balans in dit album, de langere en korte nummers worden goed afgewisseld. Er blijft vaart in het album.

“Empires Will Fall” begint waar “Scissorgames” is geëindigd. Hope heeft de kwaadaardige Puppet King vernietigd. Ze werd hiervoor gestraft, maar in haar pijn manifesteerde zich een ongelooflijke kracht, en ze kroonde zichzelf tot de keizerin van het licht. Maar ook haar rijk komt in verval en is haar rijk uiteindelijk niet een gevangenis? Is ook de keizerin van het licht een tiran? Ook al heeft zij het verlangen naar een betere wereld? En valt ook haar rijk, net als alle rijken voor die van haar?

In de openingstrack Keepers of the Light gaat Ghost of the Machine lekker energiek van start: krachtige neo-prog met herkenbare melodieën. Zanger Charlie Bramald heeft flink wat emotie en dramatiek in zijn stem. Dit past perfect bij deze muziek. Panopticon vind ik een van de hoogtepunten van het album. Na een lekker ambient-achtig begin, knalt de muziek uit de speakers. Je hoort dan springerige en energieke prog waar ik in elk geval heel blij van word. Daarna wordt er wat gas teruggenomen en laat Ghost of the Machine horen hoe je zo’n neo-prog epic moet op- en uitbouwen.

Een andere epic, Fall Through Time, wordt gekenmerkt door moderne toetsen en een herkenbaar refrein. Na het krachtige en korte The One, besluit de band dit album met het prachtige After The War. Ghost of the Machine trekt nog één keer alle neo-progregisters open. Een nummer waar het einde aan de tirannie van de keizerin van het licht centraal staat, maar ook dat zij uiteindelijk wordt vergeven.

Ghost of the Machine heeft met “Empires Must Fall” het eerste album van 2025 gemaakt waar ik echt enthousiast van word. Hele fijne melodieuze neo-prog waar ik elke keer weer met veel plezier naar luister. Boeit jou die originaliteitsprijs ook niet en houd je van deze stijl? Dan heb je aan

“Empires Must Fall” een topalbum.