Glass HammerAlbum

De heren Babb en Schendel zijn lekker bezig. De afgelopen jaren hebben ze bijna elk jaar wel een album uitgebracht. Met wat mij betreft als hoogtepunt de groeibriljant “Valkyrie” dat in september 2016 uitkwam.

Nu is daar “Chronomonaut”, het vervolg op “Chronometree” uit 2000. Dat conceptalbum had een bijzondere insteek. Het ging over een jongeman genaamd Tom die helemaal gek is op progressieve rock. Hij gelooft dat aliens door deze albums met hem proberen te communiceren. Op “Chronometree” werd de achtergrondzang overigens verzorgd door ene Susie Warren, die we nu kennen als Susie Bogdanowicz en die sindsdien behoort tot het vaste personeel. Op dit album is Tom inmiddels een volwassen man en gaat het avontuur verder.

Over personeel gesproken, daar is wederom het een en ander in veranderd. Zo is de zeer getalenteerde gitarist Kamran Alan Sikoh uit beeld verdwenen. Ook Carl Groves en Jon Davison, die op voorgaande albums de leadzang voor hun rekening namen, zijn op dit album niet te horen. Op “Valkyrie” verzorgden Fred Schendel en Steve Babb nog zelf de leadzang, maar voor dit album werd Matthew Parmenter (Discipline) ingehuurd. Gelukkig is ook Susie Bogdanowicz van de partij. Ik vind haar partijen ook het meest sterk. Het wat iele geluid van Parmenter vind ik minder goed uit de verf komen.

Het album bevat op zich alle elementen die je mag verwachten op een album van Glass Hammer: tegendraadse melodieën, tempowisselingen, sterke instrumentale passages en een prachtige productie. Toch vind ik de composities in voornamelijk de eerste helft van het album lang niet allemaal even sterk uit de verf komen. Ze blijven niet echt hangen en er springt weinig echt uit. Het toevoegen van blazers is mooi gedaan, het baswerk van Steve Babb is zoals altijd uitstekend en de lange gitaarsolo in Twilight Of The Godz is geweldig. Maar met name de melodieën en zanglijnen vind ik veelal weinig beklijven.

Toch is het zeker geen slecht album. Want in de tweede helft, vanaf Clockwork, wordt het een stuk beter. Melancholy Holiday bevat wel een flinke dosis spanning en prachtige zang van Susie Bogdanowicz. Het is genieten van het volledig instrumentale It Always Burns Sideways waarin Schendel en Babb hun muzikale talenten optimaal ten toon stellen en ook afsluiter Fade Away is een heerlijk stuk muziek.

Laten we zeggen dat het glas half vol is. Er is veel te genieten en het staat buiten kijf dat Glass Hammer nog altijd tot de top van de symfonische rock behoort. Het bevat een aantal heerlijke nummers, maar ook een aantal die zo aan je voorbij gaan en nergens blijven hangen. Daarbij vind ik de stem van Matthew Parmenter niet altijd even goed passen. In de rijke discografie van Glass Hammer hoort “Cronomonaut” ergens in het midden.

Maarten Goossensen