Gnidrolog

In Spite Of Harry's Toenail

Info
Uitgekomen in: 2012 (oorspronkelijk uitgekomen in 1972)
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Esoteric Recordings
Tracklist
Long Live Man Dead (9:30)
. Long Live Man Dead
. Skull
Peter (3:25)
Snails (7:09)
Time and Space (7:32)
Who Spoke (2:21)
In Spite of Harry's Toenail (9:22)
. Goodbye-Farewell-Adieu
. Harry's Toenail

Bonustrack:
Snails [instrumentale eerste versie] (6:41)
Peter 'Mars' Cowling: basgitaar, cello
Colin Goldring: zang, gitaar, blokfluit, tenorsaxofoon, hoorn, harmonica
Stewart Goldring: gitaar, zang
Nigel Pegrum: percussie, hobo, fluit, piano
Gnosis (2000)
Live 1972 (1999)
Lady Lake (1972)
In Spite of Harry's Toenail (1972)

Nee, de naam Gnidrolog is geen verzinsel van Tolkien of iets dergelijks. Dat valt alvast mee. Het is een verbastering van de naam van de tweelingbroers Goldring (maar dan achterstevoren) die de ruggengraat van deze band vormen. Drummer Nigel Pegrum en bassist Peter ‘Mars’ Cowling (beiden geen onbekenden in de vroege Britse rock) completeren de line-up. De band was kortstondig actief, wat, naast een serie optredens resulteerde in twee albums in 1972, waarvan deze “In Spite of Harry’s Toenail” de eerste is. Een generatie later zou nog een comeback volgen, maar in eerste instantie deed gebrek aan commercieel succes de band in deze vorm ‘gewoon’ de das om.

De band had een tamelijk uniek symfonisch geluid, nagenoeg zonder toetseninstrumenten, maar met een flinke dosis fluit om het gemis goed te maken. Talrijke referenties naar klassieke bekendere progbands kunnen met enige goede wil gemaakt worden, maar het Middeleeuwse sfeertje in de muziek en de soms wat tegendraadse harmonieën maken Gentle Giant toch tot het bruikbaarste vergelijkingsmateriaal.

De plaat is over het algemeen behoorlijk energiek van aard. Het gebrek aan succes is wellicht te verklaren door de wat moeizame meezing-, -tik- of -humbaarheid van nummers als Long Live Man Dead of Snails, maar we zijn als proggers wel wat gewend toch? Bovendien worden deze nummers prettig afgewisseld door meer verstilde stukken als Peter en (het begin van) Time and Space. Ook de zang is wellicht een beetje een ‘acquired taste’, maar Goldring gaat nou ook niet direct dwarser door de keel dan Geddy Lee, Peter Hammill of zelfs Jon Anderson.

Het bescheiden en ietwat nietszeggende Who Spoke is eigenlijk de enige bescheiden wanklank op het album, dat met het titelnummer nog een zinderende finale heeft. Na meerdere luisterbeurten wordt duidelijk: hier is een meesterwerkje onder het stof vandaan gekomen. De heruitgave komt overigens nog met een vroege instrumentale versie van Snails als bonustrack. Leuk voor karaoke-avonden.

Bij de Esoteric heruitgaven rijst soms de indruk dat er wat met hagel geschoten wordt op muzikale obscuriteiten met een baard van vier decennia en dat alles waar een korrel tussen de haren blijft hangen ook maar uitgebracht wordt. Maar dit debuut van Gnidrolog is die ene vergeten echte klassieker die er zo heel af en toe ook tussen zit.

Casper Middelkamp

Bestel deze cd rechtstreeks bij Discorder

Send this to a friend