Grand General

Grand General

Info
Uitgekomen in 2013
Land van herkomst: Noorwegen
Label: Rune Grammofon
Website: www.runegrammofon.com/artists/grand-general/rcd-2139-grand-general-grand-general-cd
Tracklist
Antics (12:20)
The Fall Of Troy (6:31)
Clandestine (4:08)
Tachyon (6:25)
Ritual (6:02)
Red Eye (11:02)
Trond Frones: basgitaar
Even Helte Hermansen: gitaar
Kenneth Kapstad: drums
Ola Kvernberg: viool, altviool
Erlend Slettevoll: toetsen
Grand General (2013)

Geen progband met jazzrockinvloeden, maar een jazzrock-groep met proginvloeden, dit Grand General uit Noorwegen. Een band met Motorpsycho-lid Kenneth Kapstad in de gelederen; wat Brand X voor Phil Collins was, is Grand General voor het Noorse drumtalent. Een heerlijke uitlaatklep in het grillige jazzrock-idioom. Voorheen was dit gezelschap actief onder de naam Kenneth Kapstad Group, maar onder Grand General zag eerder dit jaar deze debuut-cd het licht; een naam die naar eigen zeggen beter past bij deze cd.

Tja, what’s in a name… Hetzelfde geldt voor ‘jazzrock’, want niets in de jazzmuziek is zo makkelijk om een stijl af te kaderen als er geen andere betitelingen mogelijk zijn. Wat Grand General op dit album laat horen is pure jazzrock van de zogenaamde eerste generatie: in de bombastische trant van Mahavishnu Orchestra, de vroege Weather Report en met een vleugje Deodato en het ronde geluid van albums als “Wired” en “Blow By Blow” van Jeff Beck. Geen gemakkelijke kost wie hapklare brokken gewend is (ik noem Passport of The Brecker Brothers), maar deze Noren zijn een ware ontdekkingsreis. Zes stukken die bol staan van de eigenzinnigheid en die niet in een paar dagen zijn geschreven. Dit is gestructureerd materiaal dat, heerlijk opbouwt, wegluistert door harde passages en gelijk stevig en recht””toe-recht-aan van start gaat in Antics. Wat een klasbakken zijn hier aan het werk. Hermansen laat zijn gitaar heerlijk uit de bocht vliegen, maar blijft in harmonie met de bas van Frones die op zijn beurt de drumkunsten van Kapstad heerlijk opvoert.

Wat tussen al dat jazzrockgeweld uitstekend van pas komt, is de no nonsense productie van deze plaat. Heerlijk droog, en met een typisch geluidsbeeld voor dit soort op improvisatie geleesde muziek. Elk instrument heeft zijn hoekje en kan daardoor heerlijk in verhouding staan tot de rest. The Fall Of Troy bevat een paar prachtige knipogen naar Billy Cobham’s klassieke album “Spectrum”; het album met de jazzrock-evergreen Stratus. Rechtlijnige rock met broeierige jazzakkoorden. Rustpunt Clandestine houdt het album mooi in evenwicht tussen al dat geweld, waarna de versnelling weer flink zo’n twintig minuten wordt opgevoerd.

Gestoken in een mooie hoes is dit debuut van Grand General een absolute verrassing binnen het jazzrockgenre; een groep die met zijn finesses en kolossale muzikale uitbarstingen de jaren zeventig op een frisse manier doet herleven. Hier is een band aan het werk die perfect is ingespeeld en het talent voor hun instrumenten niet onder stoelen of banken willen steken. Hoe zou dat op het podium gaan uitpakken? Zet deze band neer op North Sea Jazz, want fusion in deze vorm wordt al jaren niet meer zo creatief en levenslustig gemaakt als door deze Noorse band.

Wouter Bessels

Send this to a friend