Grand StandAlbum

The Flower Kings zijn momenteel de grootste, uit Zweden afkomstige, symfoband, maar daar zou best eens verandering in gaan komen. Want het relatief onbekende Zweedse Grand Stand komt vrijwel vanuit het niets aanzetten met een dijk van een album.

De cd opent met Jurassic Spark. Na een lange schelle gitaarsolo wordt middels stuwend drum- en basgitaarspel het nummers opgeschroefd naar lekker up-tempo. De zangstem van Göran Johnsson is er één waar velen wel even aan zullen moeten wennen. Het warme geluid doet mij sterk denken aan Erik Groeneweg van Nice Beaver. Mede door de tempowisselingen en het opzwepende en aanstekende refrein raast het nummer in ruim elf minuten aan je voorbij. Duidelijk is te horen dat Grand Stand als Genesiscoverband begonnen is, veel passages doen aan de meesters denken (“Trick Of the Tail”, “Wind And Wuthering”.)

Words Are Not Enough is de eerste van twee instrumentale nummers. Basis voor het nummer zijn de piano en bijzonder strak en jazzy basgitaarspel. Deze twee instrumenten zorgen samen met het relaxte drumspel voor de warme en rustige passages. Ze worden afgewisseld met staccato pianospel. Halverwege word je getrakteerd op een mooie zwevende toetsensolo in de stijl van Genesis. Het tweede instrumentale nummer is Empty Barrels Rattle The Most. Bij het horen van de titel verwacht je meteen een Slagerij van Kampen-achtig nummer, maar dat is niet het geval. Het nummer verloopt up-tempo en wordt volledig gedomineerd door prachtig slepend gitaarspel. De lange solo’s doen mij denken aan Mike Holmes (IQ). Halverwege gaat het gas eraf en is er tijd voor bezinning door middel van zacht toetsenspel. Vanuit de verte komt de gitaar opzetten en groeien de synthesizers aan. Ze worden onderbroken door staccato gitaarspel om vervolgens, tot twee keer toe, een octaaf hoger terug te komen waarna de gitaar de teugels overneemt middels een felle gitaarsolo.

In het langste nummer van het album, Old Man’s Tale, komt al het goede van Grand Stand nog eens naar voren: prachtig toetsenspel, prachtige gitaarsolo’s, strak drumspel, de warme stem van Johnsson en geweldige melodielijnen.
Conclusie: aanrader.

Maarten Goossensen