Gravy TrainAlbum

Het was 1974 toen de Britse band Gravy Train voor de vierde maal met een plaat probeerde door te breken bij het grote publiek. Het vertrouwen was groot. Alles was er aan gedaan om “Staircase To The Day”  een klapper te laten zijn.  Zo kreeg de hoes een prachtige tekening van Roger Dean en werd er in de persoon van Vic Smith een nieuwe producer gevonden, eentje die het beste in een ieder naar boven wist te halen. De werkwijze van Smith  resulteerde erin dat de muziek op het album lekker ‘liep’ , daar waar voorganger “Second Birth” nog een onevenwichtig geheel was. Toch bracht “Staircase To The Day” niet het succes dat de band gehoopt had. Er volgde nog een single ter afsluiting en zo belandde Gravy Train voorgoed in de vergetelheid, op enkele cd-persingen en een Anthology in 2006 na dan.

De bij Esoteric Recordings verschenen geremasterde heruitgaven van zowel “Second Birth” als “Staircase To The Day” geven niet alleen blijk van veel nostalgie, tevens laten ze naar mijn mening goed horen waarom Gravy Train nooit is doorgebroken. Er zit gewoon teveel aan stijlen in de blender en hoewel er destijds op “Staircase To The Day” goed geroerd werd, komt het allemaal ‘net niet’ over. Men komt met een mix van hardrock, funk, progressieve muziek, blues, classic rock en psychedelica waarbij een echt expliciet bandgeluid ontbreekt. Vele muziekliefhebbers zoeken toch steun bij muziek die een bepaalde vastigheid heeft. Dat neemt niet weg dat de nummers stuk voor stuk aansprekend zijn.

We horen de trein voort denderen met twee gitaristen aan boord die ze lekker staan te raken en omringd worden door volle orgelakkoorden, mooie tapijten Mellotron en statig spel op piano en clavinet. Er is een prima ritmesectie aanwezig en de expressieve zanger is een uitstekend machinist. De coupés hebben allemaal een smaakvol interieur en ook qua details is het goed toeven. Neem de synthesizerpartijen in het aanstekelijke openingsnummer Starbright Starlight of de mondharmonica in het bluesy Never Wanted You. Bring My Life On Back To Me is een sterke powerballade in de lijn van Aerosmith die in z’n opbouw fraaie achtergrondvocalen kent en ook een stukje country voorbij ziet komen. Het titelnummer is met z’n klassiek aandoende fluit nog het meest progressief. Verder moet het stuwende The Last Day even aangestipt worden als erg genietbaar en het half instrumentale sluitstuk van de plaat, Busted In Schenectady genaamd, laat horen dat de bandleden all the way gingen. We reizen weliswaar geen eerste klas, ook op deze manier komen we waar we moeten zijn.

Deze heruitgave kent twee bonustracks en die zijn erg leuk. Het betreft eerdergenoemde single waar Gravy Train z’n carriere mee afsloot. Climb Aboard The Gravy Train is een wat springerig nummer met mooie Mellotron en Freddy Mercury-achtige zang, terwijl het B-kantje Sanctuary pure funk is.

Het gaat natuurlijk om “Staircase To The Day” en hoe sneu het ook klinkt: Gravy Train is gestopt op z’n hoogtepunt, er zat gewoon niet meer in. Persoonlijk ben ik er wel voor als bands tot het gaatje gaan. In dat opzicht vind ik dit dan ook een prima schijfje.

Dick van der Heijde